Βιβλία

[...] την προοδευτική παρακμή της κριτικής διάνοιας, δηλαδή αυτής της θεμελιώδους δεξιότητας του ανθρώπου να κατανοεί σε ποιον κόσμο καλείται να ζήσει και, συνάμα, κάτω από ποιες συνθήκες η εξέγερση εναντίον αυτού του κόσμου συνιστά ηθική αναγκαιότητα. [...]

[...] θεατές χωρίς πνευματικά ενδιαφέροντα ή καταναλωτές διατεθειμένους να συνεργαστούν με κάθε τρόπο για τη γοητευτική βασιλεία του εμπορεύματος. [...]

[...] Ο ρόλος των επιστημών της εκπαίδευσης συνίσταται ακριβώς στο να καταστρέφει αυτές τις φυσιολογικές συνθήκες ώστε να πετύχει από τον μαθητή τον πολιτικά χρησιμοποιήσιμο παραλογισμό. [...]

[...] η ιδεώδης από την άποψη του καπιταλισμού σχολική μεταρρύθμιση θα ήταν εκείνη που θα πετύχαινε το ταχύτερο δυνατό να μεταμορφώσει κάθε μαθητή και κάθε λυκειόπαιδο σε ηλίθιο κομματικό στέλεχος. [...]

[...] αφορά την εξουδετέρωση κάθε δημόσιας αρετής, δηλαδή την αναγκαιότητα να μετσχηματισθεί ο μαθητής σε αγροίκο καταναλωτή και εν ανάγκη βίαιο [...]

[...] μια ανθρώπινη κοινότητα προοδεύει και εκπολιτίζεται ... κάθε φορά που κατορθώνει να ανοιχτεί σε άλλες ομάδες, να αντικαταστήσει δηλαδή την περιφρόνηση και την αρχική βία με διάφορους τρόπους συμβολικής ανταλλαγής. [...]

[...] Βασικός παιδαγωγικός και ιδεολογικός μηχανισμός για τη διδασκαλία της αμάθειας, ... αποβαίνει ο κατακερματισμός της γνώσης και η εκπληροφόρησή της. Οι νέοι "μαθαίνουν" χίλια δυο και από την άλλη μεριά δεν είναι σε θέση να συνδυάσουν τις όποιες μαθήσεις τους προσφέρονται [...]

[...] σ' έναν κόσμο όπου αποκαλούμε παρέκκλιση οτιδήποτε δεν είναι επακριβώς αρσενικό ή επακριβώς θυληκό. [...]

[...] Το φύλο ορίζεται λοιπόν αντίστοιχα ως κοινωνικοπολιτιστική κατασκευή που καθορίζει τους ρόλους, ... αλλά δικαιολογεί μια ιεραρχική σειρά [...]

[...] Ο δυτικός πολιτισμός υπηρετεί με βαθιά αφοσίωση την ιδέα ότι υπάρχουν μόνο δύο φύλα. [...]

[...] Στα ερμαφρόδιτα και τα δύο σύνολα οργάνων αναπτύσσονται σε διαφορετικούς βαθμούς. [...]

[...] σχεδόν καθολικής πρακτικής άμεσων, "διορθωτικών" επεμβάσεων σε χιλιάδες βρέφη που κάθε χρόνο γεννιούνται με ασαφή γεννητικά όργανα. [...]

[...] η διάκριση ανάμεσα σε δύο βιολογικά φύλα αποτελεί κοινωνική κατασκευή που αποσκοπεί στην κυριαρχία της μίας ομάδας πάνω στην άλλη και στην κανονικοποίηση των συμπεριφορών και των σωμάτων των ατόμων [...]

[...] Παρά την αναμφισβήτητη αξία της ανάδειξης της πολιτικής σημασίας της "ιδιωτικής-προσωπικής-καθημερινής" σφαίρας και των σχέσεων που διαμορφώνονται στο πλαίσιό της, [...]

[...] "το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σήμερα, και πρέπει να λύσουμε στο κοντινό μέλλον, είναι το πως μπορεί κάποιος να είναι ο εαυτός του και ταυτόχρονα σε ενότητα με τους άλλους, πως μπορεί να συμπάσχει βαθιά με όλα τα ανθρώπινα πλάσματα και συγχρόνως να διατηρεί τις χαρακτηριστικές του ποιότητες" [...]

[...] "είναι εύκολο να μιλάμε για την αμφισβήτηση του συστήματος και την ίδια στιγμή να ξεχνάμε την αμφισβήτηση του εαυτού μας" [...]

[...] "οι άνθρωποι που μιλούν για επανάσταση και ταξική πάλη χωρίς να αναφέρονται συγκεκριμένα στην καθημερινή ζωή, χωρίς να καταλαβαίνουν το υποτακτικό στοιχείο που υπάρχει στην αγάπη και το θετικό που υπάρχει στην άρνηση των περιορισμών, αυτοί οι άνθρωποι έχουν πτώματα στο στόμα τους" [...]

[...] Η πνευματικότητα που χρειάζεται να αναπτύξουμε είναι μια πνευματικότητα που μας κινητοποιεί για την κοινωνική αλλαγή. [...]

[...] παρόλο που τα κινήματα των ψυχιατρικών επιζόντων "βάζουν θεμελιώδη ζητήματα όπως το τί σημαίνει να είσαι τρελός σ' ένα παράλογο κόσμο, ... ζητήματα ψυχικής υγείας και απελευθέρωσης της τρέλας ... εμφανίζονται πολύ λίγο στη συλλογική δουλειά που εστιάζουν οι αναρχικοί, ή στους τρόπους με τους οποίους συγκροτούμαστε ή οργανονώμαστε". [...]

[...] Στ' όνομα τίνος μου είχε δώσει το δικαίωμα να σκοτώνω ανθρώπους που ούτε καν γνώριζα και που σε άλλες περιστάσεις θα μπορούσαν να είναι φίλοι μου; Αυτή η κοινωνία με είχε χρησιμοποιήσει σαν πιόνι, είχε εκμεταλλευτεί τα νιάτα μου και την απειρία μου. Είχε κατασκευάσει μονάχα ένα ψεύτικο ιδανικό στ' όνομα της "πατριωτικής τιμής" [...]

[...] Κι όμως σεβόμουνα τη ζωή, αλλά μόνο τη ζωή των ανθρώπων που ζούσαν έξω απ' το δικό μου κόσμο. Ο απλός καθημερινός άνθρωπος δεν είχε να φοβηθεί τίποτα από 'μένα· ζούσαμε σε δύο κόσμους τελείως διαφορετικούς. [...]

[...] όταν σκέφτηκα πως πίσω απ' αυτές τις πόρτες υπήρχαν άνθρωποι που ζούσαν μέσα στην τυραννία των κελιών και στη μοναξιά, όταν κατάλαβα πως εκεί ο άνθρωπος απλώς επιβίωνε γιατί δεν μπορούσε να ζήσει, όταν ανακάλυψα το τι με περίμενε, συνειδητοποίησα επιτέλους τι σημαίνει να χάνεις την ελευθερία σου. [...]

[...] Σε λιγότερο από 3 λεπτά, ξαφρίσαμε δαχτυλίδια, κολιέ, αλυσίδες, κοσμήματα αξίας δεκάδων χιλιάδων δολαρίων χωρίς να πέσει ούτε ένας πυροβολισμός, χωρίς βία [...]

[...] Η χειρονομία της, όταν έπεσε πάνω μου τη στιγμή που πίστεψε πως η ζωή μου κινδύνευε, με γέμισε θαυμασμό. Θα ήθελα να της φωνάξω ότι την αγαπώ αλλά η σιωπή μάς ένωνε ακόμα περισσότερο κι απ' τα λόγια. [...]

[...] Οι πρωινές εφημερίδες μιλούσαν όλες για την "αδύνατη απόδραση". "Καλή δουλειά", έλεγαν μερικοί που αναγνώριζαν ότι θα πρέπει να είχαμε τα κότσια για να κάνουμε μια τέτοια απόπειρα μέρα μεσημέρι. [...]

[...] Είκοσι μία σφαίρες θα μετρήσουνε αργότερα στο κεφάλι του ... χώρια τα μικροσκοπικά κομμάτια, καθότι εμπρηστικές [...]

[...] σκοτώθηκε χθες μετά από ενέδρα που του έστησαν 80 αστυνομικοί, χωρίς να προλάβει να κάνει την παραμικρή κίνηση. ... χωρίς να τον προειδοποιήσουν άρχισαν να πυροβολούν μόλις μπήκε στο αυτοκίνητό του, ... Από τα πυρά των αστυνομικών δεν γλύτωσε ούτε ο σκύλος του 42χρονου Μεσρίν. [...]

[...] Ρουμπαγιάτ: (ρουμπάι σημαίνει τετράστιχο) ένα ρουμπάι έχει 4 ενδεκασύλλαβους, τον τρίτο ελεύθερο και τους άλλους με ρίμες [...]

[...] Με το καθημερινό μας μερτικό τις κούπες ξεχειλίστε, πριν της ζωής μας για καλά το δυνατό κρασί τελειώσει. [...]

[...] Σα να 'τανε φτιαγμένος για το κέφι σου ο κόσμος ζήσε, ... Μα μη λησμονάς πως δεν είσ' άλλο από μια χούφτα χιόνι στην αμμουδιά στρωμένο μια δυο μέρες, που θα λιώσει. [...]

[...] Σύννεφο της κακοκεφιάς να μην αφήνεις να σε σικάζει κι ας μη χαθούν οι μέρες σου σ' αναίτιας λύπης την ομίχλη. [...]

[...] Σήκω κάπελα και ρίξε πάνω σου ένα ρούχο και μπρούσκο κέρνα να ξεπλύνουμε του κόσμου τη μιζέρια. [...]

[...] πιες μονορούφι το κρασί, γιατί σκληρός ο χρόνος ξάφνου θα σε πετάξει χάμω, δίχως είδηση καμιά να στείλει. [...]

[...] Μπορεί ένα μεσονύχτι να ψάχνει το φεγγάρι να μας βρει και να 'μαστε φευγάτοι. [...]

[...] οι νόμοι εναντίον της σωματεμπορίας είναι εξαιρετικά αναιμικοί και, ως επί το πλείστον, δεν εφαρμόζονται. [...]

[...] Η απόκτηση σκλάβων του σεξ γίνεται κυρίως με έναν από τους εξής πέντε τρόπους: την εξαπάτηση, την πώληση από την οικογένεια, την απαγωγή, την αποπλάνηση ή την ερωτική σχέση, ή με τη στρατολόγηση μέσω πρώην σκλάβων. [...]

[...] ιστορικοί παράγοντες συντέλεσαν στην εμφάνιση της σεξουαλικής δουλείας: η ακραία φτώχεια, οι μεγάλες προκαταλήψεις έναντι του γυναικείου φύλου και η σχεδόν πλήρη στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων. [...]

[...] Από το οξύ μπαταρίας που ρίχνεται στα πρόσωπα των κοριτσιών του Μπαγκλαντές όταν απορρίπτουν τις ερωτικές προτάσεις ανδρών μέχρι το πακιστανικό Διάταγμα Χουντούτ του 1979, βάσει του οποίου μια γυναίκα θεωρείται ότι έχει υποστεί βιασμό μόνο αν υπάρχουν τέσσερις άνδρες που να καταθέτουν ως μάρτυρες της επίθεσης [...]

[...] η πορνεία δεν μπορεί ποτέ να συνιστά επιλογή και το "επάγγελμα" βασίζεται εγγενώς σε ένα σύστημα ανδρικής σεξουαλικής κυριαρχίας, που ιδιοποιείται το γυναικείο σώμα για ευχαρίστηση και ενισχύει την υποταγή και τη μετατροπή των γυναικών σε σεξουαλικά αντικείμενα. [...]

[...] Αυτές οι αναλυτικές προσπάθειες διάκρισης και ανεξαρτησίας των δραστηριοτήτων, που προηγήθηκαν της εποχής μας, απελευθέρωσαν και ξεκαθάρισαν ποικίλες ανθρώπινες δραστηριότητες, δια μέσου των οποίων η ίδια τάση έφτασε σήμερα σ' έναν απομονωτισμό των επαγγελμάτων μέσα στην εξειδίκευση. [...]

[...] Στην ατομικιστική κοινωνία μας, όποιος κατέχει ένα σπίτι, έχει και το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει την πρόσοψή του για να παράγει ένα εικαστικό αποτέλεσμα με στόχο να ελκύσει την προσοχή του γείτονα. Αυτή η παραβίαση της ατομικής γαλήνης, που ονομάζεται κοινώς διαφήμιση [...]

[...] Μόνον η φαντασία μπορεί να καταστήσει ένα αντικείμενο ενδιαφέρον, για να γίνει κίνητρο ανάλυσης· και η ανάλυση το αδειάζει από την επινοητική του δύναμη. [...]

[...] Η σπουδαιότητα ενός πράγματος για τον άνθρωπο, έγκειται στις διαστάσεις που καταλαμβάνει στις έγνοιες του. Η ισχύς, με την οποία επιβάλλει την παρουσία του ένα φαινόμενο, καθορίζει τον αισθητικό του χαρακτήρα. [...]

[...] δεν βλέπει ότι μια βδομάδα με έξι μέρες ανάπαυση δεν πρόκειται να φέρει μια "ανατροπή της ισορροπίας" ανάμεσα στο ασήμαντο και το σοβαρό, αλλά μια αλλαγή φύσης του σοβαρού και του ασήμαντου. [...]

[...] Η εκβιομηχάνιση αντιπροσωπεύει έναν αύξοντα περιορισμό των δυνατοτήτων μεταβλητότητας στις πράξεις και τις σκέψεις του ανθρώπου· η μεταβλητότητα αυτή ταυτίζεται με ό,τι ονομάζουμε παιχνίδι, βασική διατύπωση όλων των τεχνών· [...]

Ενημερωτικό Δελτίο του Γαλλικού Τμήματος της Λετριστικής Διεθνούς
Δεν πουλήθηκε ποτέ. Αυστηρό ως προς την απόρριψη της εμπορευματικής σχέσης, καθ' όλη τη διάρκεια της κυκλοφορίας του αποκλειστικά χαριζόταν.

[...] Ποτέ δεν θα κουραστούμε να λέμε στους εκμεταλλευόμενους εργάτες ότι το ζήτημα είναι οι αναντικατάτατες ζωές τους, όπου τα πάντα θα μπορούσαν να συμβούν· ότι το ζήτημα είναι τα πιο ωραία χρόνια τους που περνάνε χωρίς καμιά αξιόλογη χαρά, [...]

[...] η πρώτη ικανοποίηση που επιθυμούμε θα είναι η εξάλειψη των ιδεών αυτής της τάξης μαζί με τις μύγες που τις διαδίδουν. [...]

[...] Υπενθυμίζουμε ότι το ζήτημα είναι να επινοήσουμε νέα παιχνίδια. [...]

[...] Η αφίσα "Κατασκευάστε εσείς οι ίδιοι μια μικρή κατάσταση χωρίς μέλλον" κολλιέται αυτές τις μέρες στους τοίχους του Παρισιού, ιδίως στους ψυχογεωγραφικά ευνοϊκούς τόπους. [...]

[...] οι λετριστές δεσμεύονται να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις σε προφανή κατάσταση μέθης, αφού θα έχουν ρουφήξει ρούμι, βότκα, κόκκινο κρασί ή κάποιο άλλο ποτό [...]

[...] Το συλλογικό έργο που προτείνουμε είναι η δημιουργία ενός νέου πολιτιστικού θεάτρου επιχειρήσεων, το οποίο τοποθετούμε εξ ορισμού στο επίπεδο μιας δυνητικής γενικής κατασκευής ατμοσφαιρών με την προετοιμασία, κάτω από ορισμένες περιστάσεις, των όρων της διαλεκτικής διακόσμου-συμπεριφοράς.

Κείμενα από το Potlatch υπάρχουν επίσης στο βιβλίο "Το ξεπέρασμα της τέχνης" http://radioparasita.org/node/367 και στο βιβλίο "Το αισθητικό και το πολιτικό" http://radioparasita.org/node/652

[...] Ό,τι άλλοτε οι φιλόσοφοι αποκαλούσαν ζωή, κατάντησε να είναι η σφαίρα του ιδιωτικού και κατόπιν απλώς της κατανάλωσης, να συμπαρασύρεται ως εξάρτημα της διαδικασίας της υλικής παραγωγής, χωρίς αυτονομία και χωρίς δική της υπόσταση. [...]

[...] Τα ταμπού που ρυθμίζουν την πνευματική στάθμη ενός ανθρώπου, συχνά κατακαθισμένες εμπειρίες και μη αρθρωμένες γνώσεις, στρέφονται πάντοτε εναντίον των ιδίων παρορμήσεων, τις οποίες έμαθε να καταδικάζει, αλλά αυτές είναι τόσο ισχυρές [...]

[...] Το ψέμα, άλλοτε ένα φιλελεύθερο μέσον της επικοινωνίας, σήμερα έχει μια από τις τεχνικές της αδιαντροπιάς, με τη βοήθεια της οποίας κάθε άτομο σκορπίζει γύρω του την ψυχρότητα [...]

[...] η ώρα που το αστικό υποκείμενο απαλλάχτηκε από τον απολυταρχικό καταναγκασμό. Ελεύθερο και μοναχικό, είναι υπεύθυνο για τον εαυτό του. [...]

[...] κανένας, χωρίς εξαιρέσεις, δεν μπορεί πια να ορίσει ο ίδιος τη ζωή του υπό μία κάπως διαφανή έννοια. [...]

[...] βλάπτει αρκετά την ίδια την καθαρή θεώρηση ο αποχωρισμός της από τον στοχασμό. Αυτή υποβιβάζεται σε πολυμαθή τελετουργική επανάληψη κληρονομημένων φιλοσοφικών σχεδιασμάτων ή εκφυλίζεται, στην απόστασή της από τα τυφλωμένα γεγονότα, στη φλυαρία μιας μη δεσμευτικής ιδιωτικής κοσμοθεωρίας. [...]

[...] Η αόριστη έκφραση επιτρέπει στον προσλαμβάνοντα να φανταστεί περίπου ό,τι του είναι ευπρόσδεκτο και ό,τι έτσι κι αλλιώς εννοεί ο ίδιος. Η αυστηρή έκφραση επιβάλλει τη μονοσήμαντα σαφή αντίληψη, την προσπάθεια της έννοιας, από τις οποίες ξεσυνηθίζουν τους ανθρώπους συνειδητά [...]

[...] Η διακυρβένηση του θεάματος η οποία κατέχει στις μέρες μας όλα τα μέσα πλαστοποίησης του συνόλου τόσο της παραγωγής όσο και της αντίληψης, είναι απόλυτος κύριος των αναμνήσεων όπως είναι ανεξέλεγκτος κύριος των σχεδίων που διαμορφώνουν το απώτερο μέλλον. [...]

[...] Το θέαμα οργανώνει με μαεστρία την άγνοια για όσα συμβαίνουν και, αμέσως μετά, τη λήθη όσων μολαταύτα κατόρθωσαν να γίνουν γνωστά. Το πιο σημαντικό είναι και το πιο κρυφό. Τίποτε, στη διάρκεια των είκοσι τελευταίων χρόνων, δε συγκαλύφθηκε με τόσα πολλά κατά παραγγελία ψέματα όσο η ιστορία του Μάη του ΄68 [...]

[...] Το να είσαι γνωστός έξω απ' τις θεαματικές σχέσεις, ισοδυναμεί ήδη με το να είσαι γνωστός σαν εχθρός της κοινωνίας. [...]

[...] Το άτομο, παραδόξως, θα πρέπει μονίμως ν' απαρνιέται τον εαυτό του, αν επιθυμεί πραγματικά να το υπολογίζουν έστω κι ελάχιστα σε μια τέτοια κοινωνία. [...]

[...] Δε ζητάνε πια απ' την επιστήμη να κατανοήσει τον κόσμο, ή να βελτιώσει οτιδήποτε. Της ζητάνε να δικαιολογεί πάραυτα ό,τι γίνεται. [...]

[...] Γρήγορα διαπιστώνει κανείς ότι η ιατρική σήμερα δεν έχει, πια, ασφαλώς, το δικαίωμα να προστατεύει την υγεία του πληθυσμού απ' το παθογόνο περιβάλλον, γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν σαν να εναντιώνεται στο Κράτος, ή έστω στη φαρμακοβιομηχανία. [...]

[...] Στην πραγματικότητα, η παραπληροφόρηση εμπεριέχεται σ' όλη την υφιστάμενη πληροφόρηση, σαν το κύριο γνώρισμά της. Δεν κατονομάζεται παρά εκεί όπου πρέπει να διατηρηθεί, διαμέσου του εκφοβισμού, η παθητικότητα. [...]

[...] Το ψεύτικο διαμορφώνει το γούστο, κι ενθαρρύνει το πλαστό, εξαφανίζοντας εσκεμμένα τη δυνατότητα αναφοράς στο αυθεντικό. [...]

[...] η ιδιόμορφη ανάπτυξη που επιλέχθηκε απ' την οικονομία της εποχής μας, καταλήγει να επιβάλλει παντού τη δημιουργία καινούριων προσωπικών δεσμών εξάρτησης και προστασίας. [...]