Βιβλία

[...]  Κουλτουριάδηδες είναι οι διανοούμενοι που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη γνώση και την πληροφόρηση και λιγότερη στο αίσθημα και στο βίωμα. Ό,τι έμαθαν ή δεν έμαθαν έχει γι αυτούς μεγαλύτερη αξία απ' τη σκέψη. [...]

[...] είναι ένα κουρκούτι από νεόκοπες λέξεις, από ξένες αμετάφραστες λέξεις και από λέξεις παρμένες από τις διάφορες επιστήμες [...]

[...] Άσε που δεν τα καταφέρνουν ούτε και με το συντακτικό και μπερδεύονται. Βέβαια, το μπέρδεμα υπάρχει πρώτα στο μυαλό. [...]

[...] Εάν όμως οι ποιητές που ερωτοτροπούν με τη φιλοσοφία σβήνουν, τότε τι μέλλον μπορούν να έχουν οι κουλτουριάρηδες που υποδύονται τον κριτικό της αρπακόλας; [...]

[...] η διαφθορά της ίδιας της γλώσσας που κι αυτή θα γίνει θολή και νερόβραστη. [...]

[...] Ο άνθρωπος των πόλεων (...) δεν ονειρεύεται πια. Ο λόγος είναι ολοφάνερος: τ' όνειρο ξεκινάει απ' την πραγματικότητα και πραγματώνεται σ' αυτή. [...]

[...] Πρέπει να μεταστρέψουμε ολοκληρωτικά το πνεύμα φανερώνοντας ξεχασμένες επιθυμίες, δημιουργώντας εντελώς καινούριες και προπαγανδίζοντάς τες εντατικά. [...]

[...] η ιδεολογία της άρχουσας τάξης χάνει κάθε συνοχή.  (...) Έτσι κύριος στόχος της είναι η σύγχυση. [...]

[...] οι πιο αξιόλογες απ' τις επαναστατικές αναζητήσεις στην κουλτούρα, προσπάθησαν να σπάσουν την ψυχολογική ταύτιση του θεατή με τον ήρωα, θέλοντας να σπρώξουν αυτόν το θεατή στη δράση, προκαλώντας την ικανότητά του ν' ανατρέψει την ίδια του τη ζωή. [...]

[...] Να μην κρύβουμε τίποτε από τις εμπειρίες μας και να κάνουμε όσο πιο διαφανή γίνεται την πραγματικότητα του συλλογικού σχεδίου μας για την απελευθέρωση της καθημερινής ζωής, διαδίδοντας τις μεθόδους, τις κριτικές θέσεις και τους τρόπους δράσης μας. [...]

[...] Η μόνη ικανότητα που θέλουμε να γνωρίσουμε είναι η επαναστατική χρησιμοποίηση των ικανοτήτων μας, που έχει νόημα μέσα στην καθημερινή ζωή. [...]

[...] θεωρούμε αυτονόητο ότι δεν θα δεχτούμε καμμιά απάντηση που θ' αντιφάσκει με την πραγματική ζωή εκείνου που θα την διατυπώσει. [...]

Στη αρχή κάθε τεύχους του Potlatch (του περιοδικού που εξέδιδε η Καταστασιακή Διεθνής από το 1958 ως το 1969), υπήρχε η παρακάτω παραίνεση:
Όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται στην Καταστασιακή Διεθνή μπορούν ν' αναδημοσιευτούν, να μεταφραστούν ή να προσαρμοστούν ελεύθερα, ακόμα και χωρίς ένδειξη της προέλευσής τους.

[...] Η λογική, φίλε μου, και μόνο η λογική πρέπει να μας προειδοποιεί ότι το να βλάπτουμε τους ομοίους μας δεν μπορεί ποτέ να μας κάνει ευτυχείς. Όσο για την καρδιά, μας λέει ότι το να συμβάλλουμε στην ευδαιμονία τους είναι η μεγαλύτερη ευδαιμονία που μας έχει χαρίσει η φύση επί της γης. [...]

[...] κάνε τους άλλους τόσο ευτυχείς όσο επιθυμείς να είσαι και μην τους κάνεις ποτέ περισσότερο κακό από εκείνο που θα ήθελες να σου κάνουν. Αυτές, φίλε μου, είναι οι μοναδικές αρχές που θα πρέπει να ακολουθούμε και δεν χρειάζεται ούτε θρησκεία ούτε θεός για να το απολαύσει και να το αποδεχτεί κανείς [...]

[...] άφησε έξω τους θεούς και τις θρησκείες σου: όλα αυτά είναι για να οπλίζουν το χέρι των ανθρώπων. Και μόνο στο όνομα αυτών των φρικαλεοτήτων χύθηκε περισσότερο αίμα στη γη από όλους τους άλλους πολέμους και τις μάστιγες μαζί. [...]

[...] Φίλε μου, η ηδονή υπήρξε πάντοτε το πολυτιμότερο αγαθό μου. Σε όλη μου τη ζωή της άναβα το καντήλι, τώρα θέλω εγώ να σβήσω στα χέρια της. [...]

[...] πολλά πρόσωπα του παρελθόντος, τελείως διαφορετικά μεταξύ τους, παραμένουν αρκετά οικεία. Αντιπροσωπεύουν, κοντολογής, μια στιγμιαία επικοινωνίσημη έννοια, σε σχέση με ανθρώπινες συμπεριφορές και τάσεις. [...]

[...] Οι αναφορές χωρίς εισαγωγικά, σε άλλα κείμενα που είναι πασίγνωστα, ... , ανήκουν σε καιρούς πιο πλούσιους σε πνεύματα ικανά ν' αναγνωρίσουν την παλαιότερη φράση και την απόσταση που εισάγει η νέα της χρήση. [...]

[...] Η τεράστια ανάπτυξη των μέσων της σύγχρονης κυριαρχίας σημάδεψε τόσο πολύ το ύφος των ανακεινωθέντων της ώστε, αν η κατανόηση της πορείας των σκοτεινών συλλογισμών της εξουσίας, υπήρξε επί μακρόν προνόμιο πραγματικά ευφυών ανθρώπων, σήμερα έχει γίνει αναγκαστικά οικεία στους πιο αργόστροφους. [...]

[...] Σ' αυτό το ζήτημα του βίαιου θανάτου παρατηρώ, χωρίς να μπορώ να δώσω μιαν απόλυτα λογική εξήγηση του φαινομένου, ότι, ... , ο αριθμός των σκοτωμένων από σφαίρες φίλων μου αποτελεί ένα ποσοστό τελείως ασυνήθιστο. [...]

[...] Όταν "το να είσαι απόλυτα μοντέρνος", έχει καταστεί ειδικός νόμος θεσπισμένος απ' τον τύραννο, αυτό που ο νομοταγής σκλάβος φοβάται περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο, είναι η πιθανότητα να τον υποπτευθούν ότι είναι προσκολλημένος στο παρελθόν. [...]

[...] Οι κυρίαρχες απάτες της εποχής μας είναι έτοιμες να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι η αλήθεια μπορεί να ειδωθεί και μέσα από τις εικόνες. Η εικόνα που δεν έχει διαχωριστεί σκόπιμα απ' τη σημασία της προσδίδει μεγάλη ακρίβεια και βεβαιότητα στη γνώση. [...]

[...] Οι μεμονωμένες εκδηλώσεις μας... ήθελαν να είναι εντελώς απαράδεκτες, καταρχήν κυρίως λόγω της μορφής τους και κατόπιν, εμβαθύνοντας, κυρίως λόγω του περιεχομένου τους. [...]

[...] Όλες οι επαναστάσεις εισβάλλουν στην Ιστορία και η Ιστορία ποτέ δεν ξεχειλίζει απ' αυτές, οι ποταμοί των επαναστάσεων επιστρέφουν εκεί απ' όπου ξεκίνησαν, για να κυλήσουν και πάλι. [...]

[...] Μια επαναστατική αλλαγή των σημερινών μορφών της κουλτούρας δεν μπορεί να είναι τίποτ' άλλο από το ξεπέρασμα όλων των πλευρών εκείνης της αισθητικής και τεχνολογικής εργαλειακότητας που συνιστά το σύνολο των διαχωρισμένων από τη ζωή θεαμάτων. [...]

[...] Η κριτική της τέχνης είναι ένα θέαμα σε δεύτερο βαθμό, Ο κριτικός είναι κάποιος που κάνει θέαμα την ίδια του τη θέση ως θεατής. [...]

[...] Η επανάσταση δεν συνίσταται στο να "δείχνει" τη ζωή στους ανθρώπους, αλλά στο να τους κάνει να τη ζουν. [...]

[...] Θα σας ρωτήσω, πρώτα απ' όλα, πως αντιλαμβάνεστε αυτούς τους οποίους εξουσιοδοτήσατε να σας φτιάξουν νόμους.
 Μήπως άραγε εξαιτίας ενός ασυγχώρητου ιδεολογικού κομφούζιου, τους συγχέετε με ΄κείνους τους αντιπροσώπους, ενός λαού σκλάβου, τους εντεταλμένους να καταθέτουν ευχές και ικεσίες στα πόδια του θρόνου ενός ηλιθίου; [...]

[...] Αν πράξετε αντίθετα, με μια βιασύνη πάντοτε καταδικαστέα όταν πρόκειται για τόσο ουσιαστικά πράγματα, [...] ε τότε οι εχθροί, σας που σαν μοναδικό τους σκοπό έχουν να διαιωνίσουν τη χαοτική σας κατάσταση, [...]

[...] Αναρωτηθείτε τώρα, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να πετύχετε την επικύρωση των νόμων, διατηρώντας την κυριαρχία που σας έχει δωθεί από τη φύση, που ο δεσποτισμός σας έκανε να χάσετε και που μόλις ξανακερδίσατε με τίμημα το αίμα σας; [...]

Εδώ υπάρχει ηχογραφημένη η ανάγνωση του βιβλίου: "Το δέντρο που έδινε" του Shel Silverstein σε άλλη εκτέλεση

Εδώ υπάρχει ηχογραφημένη η ανάγνωση του βιβλίου: "Το δέντρο που έδινε" του Shel Silverstein

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά
και αγαπούσε ένα αγοράκι.  [...]

[...] Και το αγόρι αγαπούσε τη μηλιά …. Πάρα πολύ.
Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.
Μα πέρασαν τα χρόνια.
Και το αγόρι μεγάλωσε.
Και πολλές φορές η μηλιά έμενε μοναχή.  [...]

[...] Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη …
μα όχι πραγματικά.  [...]

[...]  Έλα, Αγόρι, κάτσε. Κάτσε και ξεκουράσου».  [...]

[...] Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία απ' το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. [...]

[...] Είμαι εναντίον των σχέσεων με το κράτος και βρίσκομαι σε διαρκή αντιδικία μαζί του. [...]

[...] Είμαι εναντίον των εφημερίδων.  [...]

[...] Είμαι, προπάντων, εναντίον των κρυφών φιλοδοξιών μας, που μας οδηγούν καθημερινά σε μικρούς και μεγάλους συμβιβασμούς. [...]

[...] Αυτοί οι λίγοι είναι τα αραιά κεριά μες στο σκοτάδι, όταν το φως αργεί πολύ να φανεί.