Max Velthuijs - Ο Βάτραχος και ο απέραντος κόσμος

[...] Ο ποντικός στεκότανε πάνω στην κορυφή του λόφου και κοίταζε τον απέραντο ορίζοντα που απλωνόταν μπροστά του. "Ο κόσμος είναι τόσο όμορφος!" αναστέναξε. [...]

[...] "Μπορώ νάρθω κι εγώ μαζί σου!" παρακάλεσε ο βάτραχος ... "κι άλλωστε με συντροφιά το ταξίδι έχει περισσότερο ενδιαφέρον" [...]

[...] Ποτέ άλλοτε στη ζωή του δεν είχε φτάσει τόσο μακριά από εκεί που έμενε. [...]

[...] "Αν θες να δεις το καθετί στον απέραντο κόσμο, πρέπει να είσαι υπομονετικός". [...]

[...] "... Κοίτα γύρω σου! Δε βλέπεις πόση ομορφιά υπάρχει; Και όλα αυτά τα βλέπεις για πρώτη σου φορά!" [...]