Βιβλία

[...] η μοναδικότητα είναι αυτό ακριβώς που κάθε κοινωνία ... θέλει να καθυποτάξει. [...]

[...] αν αυτό που απειλείται καίρια είναι η μοναδικότητά μου, έχω να κάνω με μια εξουσία καθεαυτή, με μια αρχή πάνω από μένα, ... Η ύπαρξή της βασίζεται στην παραίτησή μου, την αυταπάρνησή μου, τη μικροψυχία μου - που λέγεται αλλιώς και ταπεινοφροσύνη. Στην ταπεινοφροσύνη μου χρωστάω την υψηλοφροσύνη της, στην υποταγή μου την κυριαρχία της. [...]

[...] Εφόσον δε βλέπουμε ίσους μας σε κανένα δέντρο ή ζώο, η άποψη πως οι άλλοι είναι ίσοι μας, προϋποθέτει κάποια απάτη. Κανένας δεν είναι ίσος μου, αλλά τον θεωρώ, όπως και κάθε πλάσμα, ιδιοκτησία μου. [...]

[...] Το πάθος για μια ορισμένη ελευθερία εμπεριέχει πάντα την τάση για μια νέα κυριαρχία [...]

[...] Η επανάσταση αποσκοπεί σε νέους κανόνες. Η εξέγερση σημαίνει πως δεν αφήνουμε να μας κανονίζουν αλλά κανονίζουμε μόνοι μας, και δεν στηρίζει ελπίδες σε "θεσμούς". [...]

[...] Δεν οφείλουμε τίποτα ο ένας στον άλλον, γιατί αυτό που φαίνεται να σου οφείλω, το οφείλω μάλλον στον εαυτό μου. Αν σου δείχνω ένα κεφάτο πρόσωπο για να σου δώσω και σένα κέφι, το κάνω γιατί το κέφι σου έχει σημασία για μένα, και άρα, η συμπεριφορά μου εξυπηρετεί την επιθυμία μου. Δε δείχνω άλλωστε το ίδιο πρόσωπο σε χιλιάδες άλλους που η διάθεσή τους μου είναι αδιάφορη. [...]

[...] Η συνειδητή παραίτηση από την επιδίωξη της απήχησης, του εντυπωσιασμού, του προπαγανδιστικού εφέ, είναι θεμελιακή προϋπόθεση τόσο της κριτικής σκέψης της φιλοσοφίας, όσο και του αληθινού έργου τέχνης. [...]

[...] σε μια κοινωνία που οδεύει βιομηχανικά στο δαμασμό της εξωτερικής και της ανθρώπινης φύσης. Η κοινωνία της προσαρμογής δίνει τα πρωτεία στα οικουμενικά οργανωμένα μέσα, ενώ χάνεται από τον ορίζοντα κάθε έλλογος σκοπός. [...]

[...] Ο μηχανισμός της μνησικακίας, αυτό που η ψυχανάλυση αποκαλεί διαμόρφωση αντίδρασης [...]

[...] Η διαμόρφωση των συνθηκών προσκρούει στα όρια που θέτει η εξουσία, στη θέληση να θεσπιστούν σύμφωνα με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια επιζεί ακόμη η εξουσία ως η αρχή που αποκρούει τη συμφιλίωση. [...]

[...] η θλιβερή ύπαρξη, η ψυχή, ... έχει ανάγκη από υποκατάστατα εικόνων μέσα από την ημιμόρφωση [...]

[...] Ημιμόρφωση είναι το πνεύμα που έχει καταληφθεί από τον φετιχιστικό χαρακτήρα του εμπορεύματος. [...]

[...] την ουσιαστική επίγνωση, την οποία αποκλείει η ημιμόρφωση. Ο στερούμενος το συνεχές της κρίσης και της εμπειρίας τροφοδοτείται από τέτοια συστήματα με σχηματοποιημένες στάσεις για την αντιμετώπιση της πραγματικότητας, οι οποίες είναι μεν ανεπαρκείς, αλλά αντισταθμίζουν το φόβο του ακατανόητου. [...]

[...] Ό,τι δικαίως μπορεί να αποκληθεί πρόοδος της συνείδησης, η χωρίς αυταπάτες κριτική κατανόηση αυτού που είναι [...]

[...] Σ' όλους τους κλάδους της κατασκευάζονται με λίγο ως πολύ σχεδιασμένο τρόπο προϊόντα, κομμένα και ραμμένα για να καταναλωθούν από μάζες, τα οποία απ' τη μεριά τους καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό αυτή την κατανάλωση. [...]

[...] Τα πνευματικά μορφώματα τύπου πολιτιστικής βιομηχανίας δεν είναι πια και εμπορεύματα, αλλά εντελώς και μόνο τέτοια. [...]

[...] διατηρεί τη συγγένειά της προς την απαρχαιωμένη διαδικασία κυκλοφορίας του κεφαλαίου, το εμπόριο [...]

[...] λόγω της μεγάλης σημασίας της στη διαμόρφωση της συνείδησης των καταναλωτών της [...]

[...] Η προσαρμογή παίρνει τη θέση της συνείδησης [...]

[...] "Το να φορτώνεσαι τρελούς βλάπτει και τον ίδιο το Διάβολο." [...]

[...] το πρόβλημα των βλακών δεν είναι απλό, όταν υπολογίσουμε τη σταθερή και απολύτως αναγκαία θέση, την οποία επάξια κατέχουν μέσα στον κοινωνικό διαφορισμό [...]

[...] γίνεται απόλυτα νοητή η ανοδός τους στις ανώτερες βαθμίδες, με κοινό μεταξύ τους συνασπισμό που αναδεικνύει εαυτούς και αλλήλους, απ' τη μια μεριά με οργανωμένη αντίσταση (boycotage) προς τα πάνω και παράλυση τυχόν αντίθετων ενεργειών παραγόντων ανωτέρων του, για την ανάδειξη άλλου, πράγματι ικανού, προσώπου κι απ' την άλλη με οργανωμένη προώθηση δικού τους προσώπου στην ανώτερη βαθμίδα. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται κλίκα. [...]

[...] Σχετικά με την κοινωνική προέλευσή τους διαπιστώνεται πως η παραγωγή βλακών δεν είναι "ταξική". [...]

[...] αντί για ειδικούς έχουμε κατά κανόνα φτωχούς (τω πνεύματι) επαγγελματίες, που θεωρούν σαν ειδικότητα ... την επέκταση του πεδίου της αμάθειάς τους και τον περιορισμό των ίδιων των μελετών τους και έχουμε μορφωμένο κοινό, που έχει ανατραφεί με ψίχουλα και μάλιστα όχι καλής ποιότητας, ψωμιού, κακών μεταφράσεων και κακών εκδοτών. [...]

[...] ότι δηλαδή η παρούσα κυβέρνηση, συνεχίζοντας την ένδοξη παράδοση των πολιτευομένων "επιστημόνων", διορίζει, απλούστατα, στις πανεπιστημιακές έδρες όχι καθηγητές που διδάσκουν τη μία ή την άλλη θεωρία της μιας ή της άλλης κοινωνικής παράταξης, αλλά καθηγητές που ανήκουν, απλά, στη δική της ... "θεωρία"! [...]

[...] Ο Προκόπης είχε πάντα κάτι να κάνει. [...]

[...] Τώρα που είμαστε ΔΥΟ θα προλάβουμε, θα δεις [...]

[...] συνεδρίασαν με τις ώρες κι αποφάσισαν πως χρειάζονταν ακόμη έναν. [...]

[...] Το να ονειρεύεσε ΔΕΝ είναι στη λίστα !!! [...]

[...] αντί να κάνω πιο ΠΟΛΛΑ και να μη φτάνω ΠΟΥΘΕΝΑ, να έκανα ΛΙΓΟΤΕΡΑ με πιο ΠΟΛΛΗ ΧΑΡΑ; [...]

Εδώ υπάρχει ηχογραφημένη η ανάγνωση του βιβλίου: "Η πολλή δουλειά τρώει τον Προκόπη" του Peter H. Reynolds

Εδώ υπάρχει ηχογραφημένη η ανάγνωση του βιβλίου: "Το βιβλίο των ονείρων" της Shirin Adl

[...] Υπάρχουν όνειρα κάθε λογής, σε όλα τα σχέδια και χρώματα. [...]

[...] Αλλά ακόμα κι αυτά μπορεί να είναι διασκεδαστικά. [...]

[...] Μερκές φορές στα όνειρά μου δε μοιάζω καθόλου με τον εαυτό μου! [...]

[...] Είδα κάποτε έναν εφιάλτη, ότι πνιγόμουν, τι ανακούφιση όταν ξύπνησα και θυμήθηκα ότι είμαι ψάρι. [...]

[...] Να γιατί τα όνειρα κάνουν τις νύχτες μας συναρπαστικές! [...]

[...] Η αστική τάξη δεχόταν να την κριτικάρουμε ακόμα και άγρια μέσα από την σάτιρα και το γκροτέσκο, αλλά με τον όρο να την κριτικάρουμε από το εσωτερικό της δικής της δομής. [...]

[...] υπάρχουν και εκείνοι από εσάς που δεν ξέρουν αν πρέπει να γελάσουν την πρώτη ή τη δεύτερη φορά. [...]

[...] Έχουν φτάσει στον πάτο, αλλά γι' αυτούς δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα. [...]

[...] αυτή η άγνοια των νέων τους έχει μεταβιβαστεί από εκείνους που έχουν αναλάβει να τους μορφώσουν και να τους διδάξουν [...]

[...] χειραγωγώντας τη γενετική συγκρότηση του γουρουνιού, ένας επιστήμονας πετυχαίνει να κάνει το γουρούνι να μοιάζει πιο πολύ με άνθρωπο [...]

[...] Ό,τι καταστράφηκε πάνω στο χαρούμενα ομιχλώδες φόντο των αναμνήσεων μιας παλιάς ιστορίας επιστρέφει - πέρα από κάθε αντίρρηση - σαν η αποδοχή μιας γλώσσας χωρίς επικοινωνία, όπου η εμπειρία υποβιβάστηκε σε εικόνα κι όπου κάθε βιωμένη σχέση απολιθώθηκε σ' ένα είδος εχέμυθης μοναξιάς. [...]

[...] Η σχέση ανάμεσα στις εικόνες, τα σχόλια και τους υπότιτλους δεν είναι ούτε συμπληρωματική, ούτε αδιάφορη. Σκοπεύει στο να αποτελεί η ίδια μια κριτική. [...]

[...] Οι τέχνες γεννιούνται, αναπτύσσονται και εξαφανίζονται, γιατί ανικανοποίητοι άνθρωποι ξεπερνούν τον κόσμο των επίσημων εκφράσεων, και τα φεστιβάλ της μιζέριας του. [...]

[...] ΣΙΩΠΗ ΔΥΟ ΛΕΠΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ Η ΟΘΟΝΗ ΜΕΝΕΙ ΣΚΟΤΕΙΝΗ. [...]

[...] Η ακραία ανασφάλεια των τρόπων με τους οποίους μπορούσε κανείς να επιβιώνει χωρίς να δουλεύει, βρίσκονταν ακριβώς στη ρίζα αυτής της βιασύνης που έκανε αναγκαίες τις υπερβολές και οριστικές τις ρήξεις. [...]

[...] ... κάθε υπάρχουσα ισορροπία αμφισβητείται ξανά κάθε φορά που άγνωστοι άνθρωποι προσπαθούν να ζήσουν διαφορετικά. (...) Μένουμε έξω απ' αυτό, σαν μπροστά σε ένα επιπλέον θέαμα. Μένουμε διαχωρισμένοι απ' το γεγονός εξαιτίας της ίδιας μας της μη-συμμετοχής. [...]