Max Stirner - Ο Μοναδικός και η Ιδιοκτησία του

[...] η μοναδικότητα είναι αυτό ακριβώς που κάθε κοινωνία ... θέλει να καθυποτάξει. [...]

[...] αν αυτό που απειλείται καίρια είναι η μοναδικότητά μου, έχω να κάνω με μια εξουσία καθεαυτή, με μια αρχή πάνω από μένα, ... Η ύπαρξή της βασίζεται στην παραίτησή μου, την αυταπάρνησή μου, τη μικροψυχία μου - που λέγεται αλλιώς και ταπεινοφροσύνη. Στην ταπεινοφροσύνη μου χρωστάω την υψηλοφροσύνη της, στην υποταγή μου την κυριαρχία της. [...]

[...] Εφόσον δε βλέπουμε ίσους μας σε κανένα δέντρο ή ζώο, η άποψη πως οι άλλοι είναι ίσοι μας, προϋποθέτει κάποια απάτη. Κανένας δεν είναι ίσος μου, αλλά τον θεωρώ, όπως και κάθε πλάσμα, ιδιοκτησία μου. [...]

[...] Το πάθος για μια ορισμένη ελευθερία εμπεριέχει πάντα την τάση για μια νέα κυριαρχία [...]

[...] Η επανάσταση αποσκοπεί σε νέους κανόνες. Η εξέγερση σημαίνει πως δεν αφήνουμε να μας κανονίζουν αλλά κανονίζουμε μόνοι μας, και δεν στηρίζει ελπίδες σε "θεσμούς". [...]

[...] Δεν οφείλουμε τίποτα ο ένας στον άλλον, γιατί αυτό που φαίνεται να σου οφείλω, το οφείλω μάλλον στον εαυτό μου. Αν σου δείχνω ένα κεφάτο πρόσωπο για να σου δώσω και σένα κέφι, το κάνω γιατί το κέφι σου έχει σημασία για μένα, και άρα, η συμπεριφορά μου εξυπηρετεί την επιθυμία μου. Δε δείχνω άλλωστε το ίδιο πρόσωπο σε χιλιάδες άλλους που η διάθεσή τους μου είναι αδιάφορη. [...]