Βιβλία

[...] Η ιστορία της ανταλλαγής, η αντικειμενική ύπαρξη της ανταλλαγής, είναι το ανοιχτό βιβλίο των ουσιαστικών δυνάμεων του ανθρώπου, η υλοποιημένη ανθρώπινη ψυχολογία. [...]

[...] Η ανταλλαγή έχει ως θεμέλιο τη δημοσιότητα, δηλαδή την ανταλλαγή όλων με όλα. [...]

[...] Η φαινομενικότητα είναι το θεμέλιο, ο λόγος ύπαρξης της δημοσιότητας. Η δημοσιότητα είναι το πάθος της φαινομενικότητας για τον εαυτό της. [...]

[...] το γίγνεσθαι της δημοσιότητας είναι η ιστορία της αντίθεσης της εργασίας και της ανταλλαγής. Οι στιγμές του γίγνεσθαι αυτού είναι η εκμετάλλευση και η αλλοτρίωση. [...]

[...] Η διαδικασία παραγωγής του συγκεκριμένου είναι κυρίως παραγωγή μιας αυξανόμενης αφαίρεσης. [...]

[...] Η αμοιβαία εξάρτηση των ατόμων που ολοκληρώνεται τότε - ενώ, κατά τα άλλα, τα μεν παραμένουν εχθρικά προς τα δε - εκδηλώνεται από τη συνεχή αναγκαιότητα της ανταλλαγής. [...]

[...] Το θέαμα είναι η δικτατορία της δημοσιότητας, και ο σύγχρονος άγριος βρίσκεται υποταγμένος στη δικτατορία αυτή σε τέτοιο βαθμό που ο αρχαϊκός άγριος δεν θα μπορούσε να γνωρίσει. [...]

[...] αυτό που σε κάνει να αγοράζεις, η απόκρυφη εξουσία του εμπορεύματος, είναι η ανάγκη δημοσιότητας. [...]

[...] Η ηθική είναι κάθε φορά ένα ερχόμενο και απερχόμενο κοινωνικό προϊόν και μέσα στα πλαίσια του ταξικού κράτους βρίσκεται στην υπηρεσία της άρχουσας τάξης. [...]

[...] η απαγόρευση της αιμομιξίας είναι στον πρωτόγονο τελείως συνειδητή και δεν χρειάζεται να απωθηθεί, γιατί ο πόθος της αιμομιξίας δεν ξεχωρίζει ιδιαίτερα από τους άλλους, εφ' όσον αυτοί ικανοποιούνται. [...]

[...] στην πατριαρχική (φεουδαρχική και αστική) κοινωνία η αυταρχική καταπίεση του παιδιού χρησιμεύει στη σκόπιμη δημιουργία μιας τάξης υποτελών, που να αντιστοιχεί στην ίδια την οργάνωση της κοινωνίας, η οποία κατ΄αυτόν τον τρόπο αυτοαναπαράγεται συνεχώς μέσα στη δομή των παιδικών χαρακτήρων. [...]

[...] Οι δικές μας σεξουαλικές γιορτές τελειώνουν με τη δυσθυμία της ανεκπλήρωτης προσδοκίας για σεξουαλική ικανοποίηση, μιας προσδοκίας που συγκαλύπτει τον ίδιο τον εαυτό της και τη σκεπάζει η αστική υποκρισία και "εντιμότης" [...]

[...] η σεξουαλική ηθική διαπαιδαγώγηση μπήκε στην ιστορία και εξελίχθηκε μόνον αφ' ότου ο άνθρωπος άρχισε να ενδιαφέρεται για την ιδιοκτησία [...]

[...] η ιδιοκτησία μεταβιβάζεται με τη βοήθεια γενετήσιων συμφερόντων.  [...]

[...] είναι αρκετά σίγουρο, ότι για πολύ καιρό ακόμη θα παραμείνουμε ζωοτόκο είδος, που αναπαράγεται συμπτωματικά. [...]

[...] Αυτή η απρόσωπη ώθηση επιταχύνεται ενσυνείδητα από διάφορους εκπροσώπους εμπορικών και πολιτικών οργανώσεων, που έχουν αναπτύξει μια σειρά από νέες μεθόδους για να χειρίζονται προς το συμφέρον κάποιας μειονότητας, τις σκέψεις και τα αισθήματα των μαζών. [...]

[...] Τα εκατομμύρια των αφύσικα ομαλών ανθρώπων, που ζουν χωρίς διαμαρτυρία σε μια κοινωνία, στην οποία, αν ήταν ολοκληρωμένα ανθρώπινα όντα, όφειλαν να μην προσαρμόζονται, διατηρούν ακόμη την "ψευδαίσθηση της ατομικότητας". [...]

[...] Οι άνθρωποι δε σχετίζονται ο ένας με τον άλλον σαν ολοκληρωμένες προσωπικότητες, παρά σαν τα ενσωματώματα των οικονομικών λειτουργιών ή τις ώρες που δε δουλεύουν, σαν ανεύθυνοι αναζητητές διασκεδάσεων. [...]

[...] Χάρη στις μοντέρνες μεθόδους επικοινωνίας έγινε δυνατή η μηχανοποίηση της κατώτερης ηγεσίας. Σαν αποτέλεσμα εμφανίστηκε ο νέος τύπος ανθρώπου, ο "παθητικός δέκτης διαταγών". [...]

[...] Υπάρχουν μόνον ξεχωριστά άτομα, ... , και όλα τους προσπαθούν (ή αναγκάζονται) να συνθλίψουν τη βιολογική τους ποικιλία στα ομοιόμορφα καλούπια της μιας ή της άλλης κοινωνικής και πολιτιστικής δομής. [...]

[...] Η εκπαίδευση για την ελευθερία πρέπει να αρχίζει με την αναφορά γεγονότων και την προκήρυξη αξιών και να προχωρεί στην ανάπτυξη κατάλληλων μεθόδων για την πραγμάτωση των αξιών και για τον αγώνα εναντίον εκείνων που, για οποιοδήποτε λόγο, αποφασίζουν να αγνοήσουν τα γεγονότα ή να αρνηθούν τις αξίες. [...]

[...] Κάθε φιλοσοφία για την οποία σήμερα το ζήτημα δεν είναι η ασφάλεια του υφιστάμενου πνευματικού και κοινωνικού καθεστώτος αλλά η αλήθεια, αντικρύζει τον εαυτό της να αντιμετωπίζει το πρόβλημα της κατάρρευσης της ίδιας της Φιλοσοφίας. [...]

[...] αν μπορούν πάντοτε οι αντιληπτικές μας εικόνες να συνιστούν μορφές, ο κόσμος όπου ζούμε και ο οποίος είναι συγκροτημένος διαφορετικά και όχι από αντιληπτικές εικόνες, δε συνιστά μια μορφή. [...]

[...] Η αναδρομική μεταβολή της συγκεκριμένης Ιστορίας σε διαλεκτική Φύση είναι το έργο του οντολογικού αναπροσανατολισμού της Φιλοσοφίας της ιστορίας: η ιδέα της Φυσικής Ιστορίας. [...]

[...] Υπό το πρίσμα της Φιλοσοφίας της ιστορίας το πρόβλημα της Φυσικής Ιστορίας τίθεται αρχικώς ως το ερώτημα για το εφικτό της γνώσης, της ερμηνίας αυτού του αλλοτριωμένου, πραγμοειδούς, νεκρωμένου κόσμου. [...]

[...] η Πραγματικότητα έχει χαθεί για μας και πιστεύουμε ότι την κατανοούμε στην πληρότητα του νοήματός της ενώ έχει κενωθεί [...]

[...] η υποταγή του ανθρώπου στην πραγματικότητα δεν συντελείται μόνο μέσα από μια ψεύτικη συνείδηση, αλλά από τη συνολική ψυχική του δομή, από τις διεστραμένες ανάγκες που του έχει επιβάλλει η κοινωνία της αφθονίας. [...]

[...] Αφού δεν μπορούν να αγαπήσουν ο ένας τον άλλο, συναγωνίζονται ποιος θα πρωτοκερδίσει την αγάπη του παιδιού, σαν το πιο προσιτό υποκατάστατο. [...]

[...] έτσι πληγώνουν τα παιδιά τους με ένα τέτοιο τρόπο, που τα προδιαθέτει να γίνουν αργότερα φορείς της εργατικής δύναμης στην αλλοτριωμένη παραγωγή. [...]

[...] Η χρησιμοποίηση του σώματος σαν οργάνου εργασίας μέσα σε όρους καπιταλιστικής παραγωγής σαμποτάρει την σεξουαλική ικανότητα. Η μίσθωση του σώματος στην παραγωγική διαδικασία ακρωτηριάζει την ικανότητα αισθησιασμού. [...]

[...] Η ψεύτικη γλώσσα που τα κατεστημένα πνευματικά ιδρύματα επιβάλλουν στις μάζες, συνδέεται με την ψυχολογική ανάγκη να μυστικοποιηθούν οι αφόρητες σχέσεις, ώστε να εξακολουθούν να λειτουργούν. [...]

[...] Αυτοί που δεν έχουν υποκύψει πλήρως στην ορθολογικότητα του περιβάλλοντος και τους τρώει η λαχτάρα για μιαν άλλη ζωή, που δεν είναι επιτρεπτή για τις μάζες ή αυτοί που φέρουν σε μεγάλο βαθμό τα κοινωνικής προέλευσης τραύματα, που οι μάζες δεν εννοούν να αντιληφθούν στους εαυτούς τους, προκαλούν την οργή όλων. [...]

[...] Το τοπίο ήταν εντελώς γυμνό, δίχως βλάστηση. [...]

[...] Όταν όμως πλησίασα αρκετά, κατάλαβα ότι αυτό που είχα δει δεν ήταν δέντρο, αλλά άνθρωπος! [...]

[...] Αναρωτήθηκα τι μπορεί να ήταν αυτό που τον έκανε να μείνει μόνος σ' αυτή την ερημιά. [...]

[...] Όταν καμιά φορά ο πόλεμος τελείωσε, οι άνθρωποι πίστεψαν ότι ποτέ πια δε θα σκοτώνονταν μεταξύ τους [...]

[...] Σκεφτόμουν πόση δύναμη έχει μέσα του ο άνθρωπος, και τι μπορεί να καταφέρει. Ολόκληρο τον κόσμο μπορεί να αλλάξει. [...]

[...] Μη!! Μη με φας ... ξανακούστηκε η φωνούλα να το παρακαλά. [...]

[...] Όπου υπάρχουν αυλές, υπάρχουν και παιδιά. Μόνο εκεί θα βγουν τα ονειρά μου αληθινά. [...]

[...] Κι εδώ τα χτίρια ήταν μεταξύ τους κολλημένα. Αδειανός χώρος δεν περίσσευε πουθενά. [...]

[...] Όταν γυρίζω απ' τα διάφορα μέρη, μ' αρέσει να βρίσκω φίλους, κάποιους να με περιμένουν. [...]

[...] Και τότε θα σχεδιάζω αυλές, κήπους, πάρκα πολλά, να φυτρώνουν τα δέντρα, να παίζουν τα παιδιά [...]

[...] Η σημερινή ησυχία, όμως, ήταν τόσο παράξενη που τελικά ξύπνησε. [...]

[...] Δεν πάω πουθενά. Δε θα 'ρθουν τα ήμερα να διώξουν τα άγρια! [...]

[...] Θα προσπαθήσουμε ... Να είμαστε όμως ενωμένοι. Γιατί, ό,τι ο ένας δεν μπορεί, το μπορούν οι πολλοί. [...]

[...] αμέτρητα παιδιά, από κάθε γωνιά της πόλης, μαζεύονταν σα μελίσσι και, μαζί με τα δέντρα, πιασμένα χέρι με κλαδί, ένωναν τις φωνές τους με τις φωνές των πράσινων φίλων τους. [...]

[...] Τα παιδιά, με την άδολη, αγνή ψυχούλα, ξέρουν πως ετούτη η όμορφη πλάση είναι για όλους, και όλους τους χωρά. [...]