Gerhard Vinnai - Η κοινωνική ψυχολογία της εργατικής τάξης

[...] η υποταγή του ανθρώπου στην πραγματικότητα δεν συντελείται μόνο μέσα από μια ψεύτικη συνείδηση, αλλά από τη συνολική ψυχική του δομή, από τις διεστραμένες ανάγκες που του έχει επιβάλλει η κοινωνία της αφθονίας. [...]

[...] Αφού δεν μπορούν να αγαπήσουν ο ένας τον άλλο, συναγωνίζονται ποιος θα πρωτοκερδίσει την αγάπη του παιδιού, σαν το πιο προσιτό υποκατάστατο. [...]

[...] έτσι πληγώνουν τα παιδιά τους με ένα τέτοιο τρόπο, που τα προδιαθέτει να γίνουν αργότερα φορείς της εργατικής δύναμης στην αλλοτριωμένη παραγωγή. [...]

[...] Η χρησιμοποίηση του σώματος σαν οργάνου εργασίας μέσα σε όρους καπιταλιστικής παραγωγής σαμποτάρει την σεξουαλική ικανότητα. Η μίσθωση του σώματος στην παραγωγική διαδικασία ακρωτηριάζει την ικανότητα αισθησιασμού. [...]

[...] Η ψεύτικη γλώσσα που τα κατεστημένα πνευματικά ιδρύματα επιβάλλουν στις μάζες, συνδέεται με την ψυχολογική ανάγκη να μυστικοποιηθούν οι αφόρητες σχέσεις, ώστε να εξακολουθούν να λειτουργούν. [...]

[...] Αυτοί που δεν έχουν υποκύψει πλήρως στην ορθολογικότητα του περιβάλλοντος και τους τρώει η λαχτάρα για μιαν άλλη ζωή, που δεν είναι επιτρεπτή για τις μάζες ή αυτοί που φέρουν σε μεγάλο βαθμό τα κοινωνικής προέλευσης τραύματα, που οι μάζες δεν εννοούν να αντιληφθούν στους εαυτούς τους, προκαλούν την οργή όλων. [...]

[...] Κάθε προσπάθεια άρνησης της αλλοτριωμένης εργασίας τον ελεύθερο χρόνο φθείρεται λόγω της αθλιότητάς του. [...]

[...] Η μετάβαση σ' αυτή την εχθρική πραγματικότητα προκαλεί στον εργαζόμενο μιμητικές αντιδράσεις, με τη βοήθεια των οποίων αφομοιώνει τη βία που τον καταπιέζει. [...]

[...] Οι σχέσεις με τη μητέρα δημιουργούν το θεμέλιο των τύπων, που κανονίζουν τη μεταγενέστερη σχέση με το κεφάλαιο. [...]

[...] η θεωρία και η πράξη του εργατικού κινήματος πρέπει να αναγνωρίσουν πως οι αντιφάσεις που συνδέονται με τις καπιταλιστικές σχέσεις, που διαπερνούν κάθε εκδήλωση των εργατών, αναπαράγονται και μέσα στα δικά του πλαίσια και αναστέλλουν την πολιτική του δραστηριότητα. [...]