Αλλοτροίωση - Gajo Petrovic, Werner Hofmann, Theodor W. Adorno

[...] ο άνθρωπος αυταλλοτριώνεται όταν δημιουργεί ένα φανταστικό ανώτερο ον, το τοποθετεί πάνω από τον εαυτό του και υποτάσσεται σ' αυτό σα σκλάβος. [...]

[...] υπάρχουν πολλές μορφές, με τις οποίες ο άνθρωπος αλλοτριώνει τα προϊόντα της δραστηριότητάς του και δημιουργεί μ' αυτά έναν ξεχωριστό, ανεξάρτητο και πανίσχυρο κόσμο αντικειμένων προς τον οποίο βρίσκεται σε σχέση σκλάβου, εξαρτημένος και αδύναμος. [...]

[...] η κατάργηση της κοινωνικής αλλοτροίωσης είναι αδύνατη χωρίς την κατάργηση της αλλοτροίωσης των διαφόρων ανθρώπινων δραστηριοτήτων. [...]

[...] οι "αξίες" των εμπορευμάτων μειώνονται διαρκώς εξαιτίας της τεράστιας αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας (αυτοματοποίηση!) ... Αυτό ισχύει για τα εμπορεύματα γενικά και κατά συνέπεια και για το εμπόρευμα "εργατική δύναμη". [...]

[...] Με το "της μόδας είναι" εκφράζεται άμεσα εκείνος ο κοινωνικός καταναγκασμός για κατοχή που καλύπτει και την ποιοτική διαφορά των προϊόντων με κοινωνικό επιδεικτικό χαρακτήρα. [...]

[...] Τα πολυάριθμα μέσα πληροφοριών και ψυχαγωγίας δεν είναι έτσι ή αλλιώς προσανατολισμένα στη διαμόρφωση κρίσης. [...]

[...] εκείνος που υποτάσσεται σ' αυτό που δεν καταλαβαίνει, αποδέχεται κιόλας τις μορφές της πνευματικής του εξαθλίωσης, αφού του έχει γίνει πια δική του ορμή, προσωπική του επιθυμία. [...]

[...] Στην απονέκρωση της εμπειρίας συμβάλλει τελικά και το ότι τα πράγματα, κάτω απ' το νόμο της καθαρής τους σκοπιμότητας, παίρνουν μια μορφή που περιορίζει τη συναναστροφή μ' αυτά σε απλό χειρισμό χωρίς να επιτρέπει ένα πλεόνασμα είτε σε ελευθερία της συμπεριφοράς, είτε σε αυτονομία του πράγματος, που να επιζεί σαν πυρήνας εμπειρίας, γιατί δεν καταναλώνεται από τη στιγμή της πράξης. [...]

[...] οι άνθρωποι δωρίζουν αυτό που θα επιθυμούσαν οι ίδιοι, μόνο μια-δυο αποχρώσεις χειρότερα. Η παρακμή του δωρίσματος αντικατοπτρίζεται στην αλγεινή επινόηση των ειδών δώρων, τα οποία αποβλέπουν στο ότι δεν ξέρει κανείς τι να δωρίσει, επειδή στην πραγματικότητα δεν θέλει. [...]

[...] η νόηση υπόκειται στον κοινωνικό έλεγχο της απόδοσης όχι μόνο εκεί που της επιβάλλεται επαγγελματικά, αλλά εξομοιώνει ολόκληρη την ιδιοσυγκρασία της μ' αυτόν τον έλεγχο. [...]