Ένα δέντρο ζητάει αυλή - Λίτσα Παναγιωτοπούλου

[...] Μη!! Μη με φας ... ξανακούστηκε η φωνούλα να το παρακαλά. [...]

[...] Όπου υπάρχουν αυλές, υπάρχουν και παιδιά. Μόνο εκεί θα βγουν τα ονειρά μου αληθινά. [...]

[...] Κι εδώ τα χτίρια ήταν μεταξύ τους κολλημένα. Αδειανός χώρος δεν περίσσευε πουθενά. [...]

[...] Όταν γυρίζω απ' τα διάφορα μέρη, μ' αρέσει να βρίσκω φίλους, κάποιους να με περιμένουν. [...]

[...] Και τότε θα σχεδιάζω αυλές, κήπους, πάρκα πολλά, να φυτρώνουν τα δέντρα, να παίζουν τα παιδιά [...]