Theodor Adorno - Minima Moralia

[...] Ό,τι άλλοτε οι φιλόσοφοι αποκαλούσαν ζωή, κατάντησε να είναι η σφαίρα του ιδιωτικού και κατόπιν απλώς της κατανάλωσης, να συμπαρασύρεται ως εξάρτημα της διαδικασίας της υλικής παραγωγής, χωρίς αυτονομία και χωρίς δική της υπόσταση. [...]

[...] Τα ταμπού που ρυθμίζουν την πνευματική στάθμη ενός ανθρώπου, συχνά κατακαθισμένες εμπειρίες και μη αρθρωμένες γνώσεις, στρέφονται πάντοτε εναντίον των ιδίων παρορμήσεων, τις οποίες έμαθε να καταδικάζει, αλλά αυτές είναι τόσο ισχυρές [...]

[...] Το ψέμα, άλλοτε ένα φιλελεύθερο μέσον της επικοινωνίας, σήμερα έχει μια από τις τεχνικές της αδιαντροπιάς, με τη βοήθεια της οποίας κάθε άτομο σκορπίζει γύρω του την ψυχρότητα [...]

[...] η ώρα που το αστικό υποκείμενο απαλλάχτηκε από τον απολυταρχικό καταναγκασμό. Ελεύθερο και μοναχικό, είναι υπεύθυνο για τον εαυτό του. [...]

[...] κανένας, χωρίς εξαιρέσεις, δεν μπορεί πια να ορίσει ο ίδιος τη ζωή του υπό μία κάπως διαφανή έννοια. [...]

[...] βλάπτει αρκετά την ίδια την καθαρή θεώρηση ο αποχωρισμός της από τον στοχασμό. Αυτή υποβιβάζεται σε πολυμαθή τελετουργική επανάληψη κληρονομημένων φιλοσοφικών σχεδιασμάτων ή εκφυλίζεται, στην απόστασή της από τα τυφλωμένα γεγονότα, στη φλυαρία μιας μη δεσμευτικής ιδιωτικής κοσμοθεωρίας. [...]

[...] Η αόριστη έκφραση επιτρέπει στον προσλαμβάνοντα να φανταστεί περίπου ό,τι του είναι ευπρόσδεκτο και ό,τι έτσι κι αλλιώς εννοεί ο ίδιος. Η αυστηρή έκφραση επιβάλλει τη μονοσήμαντα σαφή αντίληψη, την προσπάθεια της έννοιας, από τις οποίες ξεσυνηθίζουν τους ανθρώπους συνειδητά [...]

[...] Τέτοιες ειδήσεις ... είναι συλλογικές προβολές του τερατώδους ολικού κράτους. Οι άνθρωποι προετοιμάζονται για την τρομοκρατία του εθιζόμενοι σε εικόνες γιγάντων. [...]

[...] Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια υπερασπιζόταν το δικαίωμα του βαδίσματος, ενός ρυθμού που δεν επιβάλλεται στο σώμα από διαταγή ή τρόμο. Ο περίπατος, η βόλτα ήταν ιδιωτικοί τρόποι διάθεσης του χρόνου [...]

[...] Η σκέψη δεν υποβάλλεται στον κοινωνικό έλεγχο απόδοσης μόνον εκεί που αυτός της επιβάλλεται επαγγελματικά, αλλά προσαρμόζει σ' αυτόν όλη τη συγκρότησή της. [...]

[...] η μεταμόρφωση του περιεχομένου της έκφρασης από μια ακαθοδήγητη παρόρμηση σε υλικό της χειραγώγησης το κάνει ταυτόχρονα χειροπιαστό, εκθέσιμο, εμπορεύσιμο. [...]