Το αισθητικό και το πολιτικό - Ανθολογία κειμένων από την Cobra στην I.S.

[...] μόνος σκοπός μιας επαναστατικής οργάνωσης είναι η κατάργηση των υφισταμένων τάξεων με τρόπο που να μη συνεπάγεται νέα διαίρεση της κοινωνίας [...]

[...] Κάθε μέσο για να λησμονάει κανείς τον εαυτό του είναι καλό: αυτοκτονία, θανατική ποινή, ναρκωτικά, αλκοολισμός, τρέλα. [...]

[...] η αδιαφορία είναι ανεπίτρεπτη μπροστά στις αποπνικτικές αξίες του παρόντος, όταν προστατεύονται από μια κοινωνία φυλακών, κι όταν ζούμε στα πρόθυρα των φυλακών. [...]

[...] Ποτέ δεν θα ειπωθεί επαρκώς στους εργαζόμενους που υφίστανται εκμετάλλευση ότι πρόκειται για τις αναντικατάστατες ζωές τους, όπου θα μπορούσαν να γίνουν τα πάντα, ότι πρόκειται για τα πιο ωραία τους χρόνια που περνούν, χωρίς καμιά αξιόλογη ευχαρίστηση [...]

[...] το γεγονός ότι η ζωή περνάει, κι ότι δεν περιμένουμε απολαβές, εκτός από εκείνες που θα επινοήσουμε και θα κατασκευάσουμε οι ίδιοι. Πρόκειται για μια υπόθεση τόλμης. [...]

[...] Το αληθινό επαναστατικό πρόβλημα είναι αυτό του ελεύθερου χρόνου. [...]

[...] το ολοφάνερο γεγονός ότι είναι πλέον αδύνατο να διατηρηθεί η τέχνη ως ανώτερη δραστηριότητα, ούτε καν ως βιοποριστική δραστηριότητα στην οποία να μπορεί κανείς να επιδωθεί αξιοπρεπώς. [...]

[...] Οι αλλοιώσεις που προκαλούνται στα μετεστραμμένα στοιχεία πρέπει να απλοποιούνται στο έπακρο, εφόσον η κύρια δύναμη μιας μεταστροφής εξαρτάται άμεσα από τη, συνειδητή ή αμυδρή, αναγνώρισή της από τη μνήμη. [...]

[...] Όταν, ως απόρροια μιας γενικής και αποφενακιστικής ανάλυσης της εξέλιξης των κοινωνικών σχέσεων, συνειδητοποιούμε ότι η οικογένεια όπως τη γνωρίζουμε, είναι ευτυχώς προορισμένη να εξαφανιστεί, καταλαβαίνουμε ότι είναι ολέθριο για μια αρχιτεκτονική που θέλει να ατραφεί προς το μέλλον να έχει συνδέσει την τύχη της με την ίδια της τη συντήρηση. [...]

[...] Είναι τελείως εξωπραγματικό να πιστεύει κανείς ότι ο άνθρωπος θα κυριαρχηθεί απ' τη ζωική ύπαρξη, εάν δεν υφίσταται πλέον πρόοδος. Δεν θα κυριαρχηθεί από τίποτε απολύτως, διότι τίποτε δεν προσελκύει πλέον την προσοχή του, ούτε καν τα ένστικτά του. [...]