Wilhelm Reich - Άκου ανθρωπάκο

[...] Αφήνεις τους ανθρώπους της εξουσίας να αναλάβουν δύναμη «για το καλό του Ανθρωπάκου». Μα εσύ ο ίδιος μένεις σιωπηλός. Δίνεις στους ανθρώπους της εξουσίας ή σ’ ανθρώπους με κακόβουλες προθέσεις, τη δύναμη να σε αντιπροσωπεύουν. Και πολύ αργά ανακαλύπτεις ότι πάντα είσαι το κορόιδο.  [...]

[...] μόνο εσύ ο ίδιος μπορείς να γίνεις ο απελευθερωτής του εαυτού σου.  [...]

[...] Δεν είμαι ούτε Κόκκινος, ούτε Μαύρος, ούτε Λευκός, ούτε Κίτρινος. Δεν είμαι ούτε Χριστιανός, ούτε Μωαμεθανός, ούτε Μορμόνος, ούτε Πολυγαμικός, ούτε Ομοφυλόφιλος, ούτε Αναρχικός.  [...]

[...] Είναι στη φύση του μεγάλου ανθρώπου, όχι μόνο να μην ξεχνάει και να μη ζητάει εκδίκηση, αλλά πέρα απ’ αυτό, να προσπαθεί να καταλάβει γιατί συμπεριφέρεσαι τόσο αξιοκαταφρόνητα.  [...]

[...] Έχασες την αίσθηση για ό,τι ανώτερο υπάρχει μέσα σου. Το στραγγάλισες και το δολοφονείς κάθε φορά που το συναντάς στους άλλους, στα παιδιά σου, στη γυναίκα σου, στον άντρα σου, στον πατέρα σου και στη μητέρα σου. Είσαι μικρός και θέλεις να παραμείνεις μικρός.  [...]

[...]  Η αγάπη, η δουλειά και η γνώση δεν έχουν πατρίδα, δεν ξέρουν τελωνιακούς σταθμούς και δε φοράνε στρατιωτικές στολές. Είναι διεθνείς και αγκαλιάζουν όλη την ανθρωπότητα.  [...]  

[...] Τότε θ’ αρχίσεις να καταλαβαίνεις πως η βιβλιοθήκη είναι πιο σημαντική για τη ζωή σου, απ’ τον πυγμαχικό αγώνα. Πως ένας περίπατος στοχασμού στο δάσος, είναι καλύτερη από μια παρέλαση, η θεραπεία καλύτερη απ’ τη δολοφονία, η υγιής αυτοπεποίθηση καλύτερη απ’ την εθνική συνείδηση, η κοσμιότητα καλύτερη απ’ τα πατριωτικά και άλλου είδους ξεφωνητά.  [...]

[...] Μη φοβάσαι τόσο. Δεν είναι και τόσο τρομερό να είσαι ο φορέας και η βάση της ανθρώπινης κοινωνίας.  [...]

[...] Η ζωή σου θα γίνει ωραία και ασφαλής όταν η ζωντάνια σημαίνει για σένα περισσότερα απ’ το χρήμα. Η ελευθερία σου περισσότερα από τη γραμμή του κόμματος ή την κοινή γνώμη. Όταν οι σκέψεις σου είναι σε αρμονία, και όχι σε διάσταση, με τα αισθήματά σου. Όταν θα κάνεις πρότυπο της ζωής σου τις σκέψεις των μεγάλων ανθρώπων, κι όχι τα εγκλήματα των μεγάλων πολεμιστών.  [...]