Ronald Laing - Ο εαυτός και οι άλλοι

[...] Οι ασυνείδητες φαντασιώσεις πάντοτε συμπεραίνονται, ποτέ δεν παρατηρούνται καθεαυτές [...]

[...] "Φαντασίωση είναι (καταρχήν) το ψυχοδιανοητικό πόρισμα, ο ψυχικός αντιπρόσωπος του ενστίκτου. Δεν υπάρχει παρόρμηση, ενστικτική ενόρμηση ή απόκριση που να μη βιώνεται σαν ασυνείδητη φαντασίωση" [...]

[...] Μερικοί άνθρωποι δε νιώθουν το σώμα τους να είναι πραγματικό και αυτό στην κουλτούρα μας αποτελεί από μόνο του λόγο για να τους θεωρήσουμε ψυχασθενείς. [...]

[...] Έχουμε επίγνωση του περιεχομένου της εμπειρίας αλλά όχι και του γεγονότος ότι είναι ψευδαίσθηση. [...]

[...] "Η ανάπτυξη της γυναικείας σεξουαλικότητας (στη γυναίκα) χαρακτηρίζεται πάνω απ' όλα από τη μετατόπιση της ερωτογένειας από την κλειτορίδα (το θυληκό πέος) στον κόλπο. [...]

[...] Ξαναγύρισε από τούτο τον κόσμο του θανάτου και της εξωπραγματικότητας, σ' αυτό τον κόσμο της ζωής, με ασταπιαίες συνειδητοποιήσεις. [...]

[...] Προκειται για τραγωδία ή κωμωδία, ανάλογα με τη σκοπιά του καθένα. Όλες οι "ταυτότητες" απαιτούν κάποιον άλλο: με, και μέσα από, τη σχέση με κάποιον άλλο πραγματώνεται η αυτό - ταυτότητα.[...]

[...] Δεν υπάρχει τίποτα πιο πραγματικό και αναμφίβολο από την καθαρή φαντασίωση, τίποτα πιο φανερό, τίποτα λιγότερο απαραίτητο και περισσότερο εύκολο να αποδειχτεί. [...]

[...] Τα κορίτσια του πορνείου εμφανίζονται, κυριολεκτικά, σαν πόρνες (pro - stitutes). Υποκρίνονται (pro - stare) οτιδήποτε απαιτεί απ' αυτές ο πελάτης να γίνουν, ωστε για λίγο να γίνει κι αυτός εκείνο που θέλει να είναι. [...]

[...] Για να κατανοήσουμε τη "θέση" από την οποία ζει ένα άτομο, είναι απαραίτητο να ξέρουμε την αρχική αίσθηση για την θέση του στον κόσμο, με την οποία μεγάλωσε. Η δική του αίσθηση για τη θέση που κατέχει θα έχει αναπτυχθεί ανάλογα με τη θέση που θα πρέπει να του δόθηκε από την πρώτη στιγμή από το πλέγμα των αρχικών άλλων. [...]

[...] Θα διάλεγε κανείς την ελευθερία αν τίποτα απ' όσα έκανε δε σήμαινε το παραμικρό για κανένα; Φαίνεται πως είναι καθολική επιθυμία του ανθρώπου το να κατέχει μια θέση στον κόσμο ενός τουλάχιστον άλλου ατόμου. Ίσως η μεγαλύτερη παρηγοριά στη θρησκεία να είναι η αίσθηση ότι ζει κανείς με την Παρουσία ενός Άλλου. [...]

[...] Αυτοί που επιβάλλουν την πλύση εγκεφάλου προσπαθούν να υπονομεύσουν την ιδεολογία των θυμάτων τους και να την αντικαταστήσουν με μιαν άλλη, δεν προσπαθούν να κάνουν τα θύματά τους να τρελλαθούν. Αν τους κάνουν να τρελλαθούν, έχουν αποτύχει στον αντικειμενικό τους στόχο, να αντικαταστήσουν τη μία δομή με μιαν άλλη. [...]

[...] Ο σεξουαλικός ερεθισμός του άλλου σε μια κατάσταση όπου απαγορεύεται η ικανοποίηση της διεγερμένης σεξουαλικής επιθυμίας δε συνεπάγεται μόνο τη δημιουργία ψυχοσύγκρουσης αλλά και σύγχισης, συγκεκριμένα, δημιουργείται αμφιβολία για τον τρόπο με τον οποίο ορίζεται αυτή καθαυτή η "κατάσταση".[...]

[...] Σπάνια όμως μπορεί κανείς να ανακαλύψει κάποια ξεκάθαρη συνειδητοποίησή του. Είναι συνήθως επικαλυμμένη από το σύστημα φαντασίωσης που κυριαρχεί στην οικογένεια. [...]

[...] Αποτελεί επίτευγμα η συνειδητοποίηση από μέρους κάποιου ατόμου ότι δεν είναι αναγκαίο να είναι αυτός που οι άλλοι θεωρούν ότι είναι. Αυτή η επίγνωση της ασυμφωνίας ανάμεσα στην αυτοταυτότητα, στο είναι - για - τον - εαυτό - του, και στο είναι - για - τους - άλλους, είναι οδυνηρή.[...]