Ronald Laing - Η πολιτική της οικογένειας

[...] Αν ο εαυτός εξαρτάται από την ακεραιότητα της "οικογένειας", και η "οικογένεια" είναι μια συμμεριζόμενη δομή, τότε η ακεραιότητα του εαυτού εξαρτάται από την αίσθηση που έχει ο εαυτός γι' αυτή σαν δομή που συμμερίζονται και οι άλλοι. Αισθάνεται κανείς ασφαλής αν φαντάζεται την ακεραιότητα της "οικογενειακής" δομής "μέσα" στους άλλους. [...]

[...] όλοι έχουν τη δικιά τους ιστορία που αφορά το τι συμβαίνει και γιατί συμβαίνει. Συχνά συμφωνούν - και δεν είναι απίθανο οι ιστορίες αυτές να είναι αληθινές γι' αυτό το λόγο. Δεν υπάρχει καμιά αναγκαία ή συνεχής σχέση μεταξύ αυτού που κάνουν τα άτομα, αυτού που νομίζουν ότι κάνουν και αυτού που λένε ότι είναι ή ότι έχουν κάνει. [...]

[...] Η διάγνωση εμπεριέχει το δια: γνώση διαμέσου της γνώσης. Η διάγνωση είναι κατάλληλη για κοινωνικές κατατάσεις αν την αντιληφθεί κανείς σα διόραση της κοινωνικής σκηνής. Η διάγνωση αρχίζει μόλις αντιμετωπίσει κανείς μια ορισμένη κατάσταση και δεν τελειώνει ποτέ. Ο τρόπος με τον οποίο διαβλέπει κανείς αλλάζει την κατάσταση. [...]

[...] Διαθέτουμε έναν αυξανόμενο αριθμό ντοκουμέντων που δεν έχουν δημοσιευτεί μέχρι τώρα και που αφορούν άτομα που έχουν κατορθώσει να περάσουν από όλων των ειδών τους μετασχηματισμούς, χωρίς καμία αναστολή. [...]

[...] Ο Άνθρωπος δε χρειάζεται πάντα κάγκελα στα κλουβιά του. Οι ιδέες είναι δυνατό να είναι κι αυτές κλουβιά. Οι πόρτες ανοίγουν στα ψυχιατρεία καθώς οι χημικοί καταναγκασμοί γίνονται αποτελεσματικότεροι. Οι πόρτες του μυαλού μας είναι πιο δύσκολο να ανοίξουν. [...]

[...] Δεν μπορώ να σκεφτώ οποιονδήποτε τρόπο δημιουργίας "φυσιολογικού" προϊόντος που να προέρχεται από το υλικό του αρχικού μας εαυτού, εκτός αν γίνει κάπως έτσι: εφόσον καταλήξουμε στη δική μας μήτρα διακρίσεων, αποκτούμε κανόνες συνδυασμού και διαμελισμού τους σε σύνολα και υποσύνολα. Το "φυσιολογικό" προϊόν απαιτεί την άρνηση αυτών καθαυτών των λειτουργιών. Μας αρέσει η τροφή που μας σερβίρεται με καθωσπρέπει τρόπους: δεν θέλουμε να ξέρουμε για τα ζωοτροφεία, τα σφαγεία και για το τι συμβαίνει μέσα στην κουζίνα. Οι πόλεις μας είναι τα ζωοτροφεία μας. οι οικογένειες, τα σχολεία, οι εκκλησίες, τα σφαγεία των παιδιών μας. τα κολέγια και τ' άλλα μέρη οι κουζίνες. Σαν ενήλικες που έχουμε υποστεί το γάμο και τις επιχειρήσεις, τρώμε το προϊόν. [...]

[...] Υπάρχουν κανόνες που μας απαγορεύουν να δούμε τους κανόνες και που ως εκ τούτου μας απαγορεύουν να δούμε όλα τα θέματα που πηγάζουν από τη συμμόρφωση μ' αυτούς ή από παράβασή τους.
Η παράβαση των κανόνων, οι κανόνες ενάντια στους κανόνες, όπως και οι κανόνες που μας απαγορεύουν να δούμε τους κανόνες που μας απαγορεύουν να δούμε τους κανόνες έρχονται κατ' αρχήν αντιμέτωποι με τα εμπόδια που προλαβαίνουν οποιαδήποτε δημιουργία ρήγματος στο σύστημα, και κατά δεύτερο λόγο με τις τιμωρίες. [...]

[...] Η οικογένειά μας της καταγωγής δεν έχει κάνει ακόμη ό,τι καλύτερο μπορεί. Μας έχει προσφέρει τη δική της ποικιλία διακρίσεων, εκλογών, ταυτοτήτων, ορισμών, κανόνων, το ρεπερτόριό της λειτουργιών, οδηγιών, αποδόσεων, χαρακτηρισμών, τόπων, σεναρίων, ρόλων, των ερμηνευτικών της μερών ...
Δεν μας έχει πει όμως ποιοι είμαστε "εμείς" που παίζουμε αυτούς τους ρόλους και παίρνουμε αυτές τις θέσεις. [...]

[...] Είναι κάτι που διδάσκουμε στα παιδιά μας, όπως κι άλλα παρόμοια, πριν αποκτήσουν καν τη δυνατότητα να σχηματίσουν γνώμη από τις "αποδείξεις". [...]

[...] Αλλά μην πιστεύετε εμένα, γιατί σας το λέω, κοιταχτείτε στον καθρέφτη και θα το διαπιστώσετε μόνοι σας.