Η πόλη που έδιωξε τον πόλεμο - Αντώνης Παπαθεοδούλου, Μυρτώ Δεληβοριά

[...] το σιντριβάνι είναι υπεύθυνο να ποτίζει τις γλάστρες σε όλα τα μπαλκόνια της πόλης. [...]

[...] Άλλα πάλι μοιράζονται με φίλους τα παραμύθια: "Ε παιδιά, σ' αυτό εδώ ελάτε, το άκουσα χθες" φωνάζουν στην παρέα. [...]

[...] Αν πάλι τα κοιτάξει με μελαγχολία, τα χρώματα σκοτεινιάζουν, τα πορτρέτα κατσουφιάζουν και στα τοπία αρχίζει να σιγοβρέχει. [...]

[...] Όλοι όμως οι πολίτες το αγαπούν και δεν το αλλάζουν με τίποτα, γιατί δεν ξεχνάει τα γενέθλια κανενός. [...]

[...] προσπαθώ να σας πω ότι στην πόλη αυτή έφτασε μια μέρα ... [...]

[...] Διπλώθηκε στα δύο και κράταγε τη μαρμάρινη κοιλιά του από τα γέλια. [...]

[...] άλλοι είχαν πουντιάσει και φτερνίζονταν κι άλλοι τσαλαβουτούσαν στα νερά και έπεζαν ψαράκι [...]

[...] Βάλε σε μια βαλίτσα το κίτρινο μαγιό με τις ροζ βούλες που σε αδυνατίζει [...]