Ανακοίνωση-Καταγγελία από τους Φίλους της Παρίσαινας

Είναι γνωστή λίγο-πολύ η ιστορία καταπατήσεων και παρανομιών με καταστροφικές επεμβάσεις στο τοπικό φυσικό περιβάλλον στην παραλία της Παρίσαινας (προστατευόμενης από το νόμο Natura 2000) που βρίσκεται στο Χορευτό του Δήμου Ζαγοράς-Μουρεσίου. Να υπενθυμίσουμε τα κομμένα δένδρα γύρω από τη βρύση, τη διάνοιξη δρόμου και τσιμεντόστρωσής του εντός κοίτης ρέματος που εκβάλει στην παραλία, τη διάνοιξη 2 δρόμων από την αμμουδιά προς ιδιοκτησίες εντός αιγιαλού και ζώνης παραλίας, δόμηση τοιχίων εντός ζώνης παραλίας, την εγκατάσταση στύλων ΔΕΗ εντός αιγιαλού προς ηλεκτροδότηση της καντίνας του υιού του τέως δημάρχου και νυν αντιδημάρχου με έξοδα της δημαρχίας, τη συνέχιση κοπής δένδρων είτε επειδή ακουμπάει το καλώδιο, είτε επειδή εμποδίζεται η θέα της καντίνας, είτε να σταματήσει η φυσική αναγέννηση του δασυλλίου γύρω από τη βρύση, η οποία θα έδινε πίσω τη χαμένη σκιά σε ελεύθερους κατασκηνωτές αλλά και σε περιπατητές και λουόμενους,κ.α. Κάθε χρόνο πάντως, κόβονται δένδρα εντός ζώνης παραλίας από ιδιώτες με αποτέλεσμα να μειώνεται διαρκώς το πράσινο του φυσικού τοπίου της παραλίας.

Παρά τις κινητοποιήσεις των «φίλων της Παρίσαινας» και άλλων, τις καταγγελίες, τις διώξεις, τις δίκες και καταδίκες σε πρώτο βαθμό και τα πρόστιμα για τις παρανομίες που έχουν διαπραχθεί, οι υπόδικοι καταστροφείς δεν πτοούνται περνώντας αλαζονικά σε άλλο επίπεδο τις κινήσεις για την πραγματοποίηση των σχεδίων τους.Έτσι λοιπόν, προχωρούν στην προσπάθεια επανακαθορισμού των ορίων αιγιαλού και παραλίας, σπρώχνοντάς τα προς τη θάλασσα, για να νομιμοποιήσουν τις παρανομίες τους αφ’ ενός και να συνεχίσουν ανενόχλητοι τα σχέδιά τους αφ’ ετέρου. Η πρώτη προσπάθεια έγινε το 2009 από ιδιώτη, με αίτηση προς την Κτηματική συνοδευόμενη από τοπογραφικό διάγραμμα, στο οποίο τα όρια κατεβαίνουν προς τη θάλασσα κατά το δοκούν. Το μεσοδιάστημα μεταξύ ισχύοντος ορίου και προτεινόμενου ονομάζεται«μονοπάτι» στο τοπογραφικό, βάζοντας έτσι βάσεις για μελλοντικό δρόμο (μονοπάτι– αγροτικός δρόμος – αμαξιτός δρόμος – παραλιακή λεωφόρος με προϋποθετικό όρο,πάντα, την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος). Η Κτηματική ενέκρινε την αίτηση επαναχάραξης των ορίων, αφού «ελήφθη υπ’ όψιν» η «μη ύπαρξη ευπαθών οικοσυστημάτων και προστατευόμενων περιοχών», όπως λέει στην έκθεσή της(10/6/09 σημείο 3β). Η αίτηση της ιδιώτου τελικά απορρίφθηκε από το ΓΕΝ (Γενικό Επιτελείο Ναυτικού).

Να τονίσουμε εδώ ότι για το βόρειο τμήμα της παραλίας υπάρχει τοπογραφικό διάγραμμα ορίων αιγιαλού και παραλίας, δημοσιευμένο σε ΦΕΚ απ’το 2005. Αυτό το τοπογραφικό βασίστηκε στο φυσικό όριο αιγιαλού, όπως έχει σχηματιστεί χρόνια τώρα από την ανώτατη ανάβαση του χειμέριου κύματος. Ακριβώς στο όριο αυτό, οι παλιοί είχαν κατασκευάσει υψηλή ξερολιθιά για να προστατεύσουν τα εδάφη από κατολισθήσεις που θα μπορούσαν να προέλθουν από επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα. Η ξερολιθιά σήμερα έχει καταπέσει και σώζεται μόνο ένα τμήμα, στο βόρειο τμήμα της, όπου το 2009 τα κύματα προσέκρουαν (υπάρχουν φωτογραφίες αναρτημένες). Οποιοσδήποτε επισκεφθεί την παραλία της Παρίσαινας για πρώτη φορά, αμέσως του γίνεται αντιληπτό που είναι το όριο αιγιαλού διότι είναι οφθαλμοφανέστατο. Δεν υπάρχει τοπογραφικό ορίων για το νότιο τμήμα της παραλίας, όπως και για άλλες παραλίες που ανήκουν στο δήμο Ζαγοράς-Μουρεσίου.

Παρά την πρώτη αυτή αποτυχημένη προσπάθεια της ιδιώτου, επιχειρείται εκ νέου επαναχάραξη, με διαφορετικό τοπογραφικό διάγραμμα, απ’το δήμο Ζαγοράς-Μουρεσίου αυτή τη φορά. Αυτή η νέα προσπάθεια εξελίσσεται σε δύο πράξεις: στην πρώτη,συνέρχεται η οικονομική επιτροπή του δήμου (5/11/12) χωρίς προηγούμενη ενημέρωση του Δ. Συμβουλίου και εκτός ημερησίας διάταξης λαμβάνονται 2 αποφάσεις απ’ευθείας ανάθεσης μελέτης επαναχάραξης του βορείου τμήματος (110/2012) και χάραξης του νότιου τμήματος (111/2012). (Σημ. ένα από τα τέσσερα παρόντα μέλη της επιτροπής είναι ο αντιδήμαρχος που προφανώς απαίτησε και την έκδοση των παραπάνω αποφάσεων). Στη συνέχεια, η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Θεσσαλίας-Στ.Ελ. ακυρώνει τις αποφάσεις αυτές αναφέροντας μεταξύ άλλων «η χάραξη αιγιαλού δεν αποτελεί αρμοδιότητα των ΟΤΑ κατά τις διατάξεις των αρ. 3 & 4 του Ν.2971/2012». Αναφέρει επίσης πως η «κατάτμηση μελετών αποτελεί παράβαση νόμου».Στις 18/4/13 η οικονομική επιτροπή του δήμου επανέρχεται με την ίδια διαδικασία, όπως την πρώτη φορά, και με την απόφασή 48/2013 αναθέτει την επαναχάραξη και χάραξη αιγιαλού Παρίσαινας σε μία μελέτη. Έτσι ξεπερνιέται το ένα εμπόδιο αλλά,αφού «οι ΟΤΑ δεν έχουν αρμοδιότητα για χάραξη», σύμφωνα με το νόμο πως γίνεται και επανέρχεται ο δήμος; Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη της χάραξης και ποιος προτείνει που θα χαραχθούν τα νέα όρια αιγιαλού και παραλίας;

Φίλοι της Παρίσαινας