Προς αναζήτηση του “υψηλότερου” πλειοδότη

  Προφανώς κάτι δεν πηγαίνει καλά είτε με τον Εσωτερικό Κανονισμό είτε με την Εταιρία Αξιοποίησης και Διαχείρισης της Περιουσίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

  Στο άρθρο 25 παρ.1 του Εσωτερικού Κανονισμού αναφαίρεται ότι “Tο Ίδρυμα θεωρεί την οργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων που αποβλέπουν σε μια γενικότερη ανάπτυξη των μελών της Πανεπιστημιακής Kοινότητας σαν απαραίτητο συμπλήρωμα της εκπαιδευτικής και ερευνητικής δραστηριότητάς του. Για το λόγο αυτό οργανώνει ή ενθαρρύνει τους φοιτητές του ή και άλλους φορείς της Πανεπιστημιακής Kοινότητας να προβαίνουν στην οργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων όπως π.χ. θεατρικών παραστάσεων, μουσικών και αθλητικών εκδηλώσεων, την οργάνωση καλλιτεχνικών εκθέσεων, εορταστικών εκδηλώσεων κλπ. που προάγουν την καλλιέργεια των μελών του.”

  Σύμφωνα με τα παραπάνω, μόνο θετική θα μπορούσε να θεωρηθεί η πρωτοβουλία κάποιων να δημιουργήσουν, σε ένα από τα αναξιοποίητα κτήρια του πανεπιστημίου, ένα πολιτιστικό σύλλογο.  Μαθήματα χορού, γυμναστικής, καλλιτεχνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες και άλλα δρώμενα πραγματοποιούνται εδώ και περισσότερο από δυο χρόνια, με πολλές ιδέες για άλλες δομές και εργαστήρια στα σκαριά.

  Και ενώ κάποιοι αυτοοργανώθηκαν για να κάνουν πράξη το άρθρο 25, και μάλιστα απαλλάσσοντας το Ίδρυμα από την οικονομική και οργανωτική επιβάρυνση, που προβλέπεται στο ίδιο άρθρο, η Εταιρία Αξιοποίησης ανακοινώνει “Πρόσκληση Εκδήλωσης Ενδιαφέροντος για Εκμίσθωση Χώρων” που καταλήγει στην φράση “Η τελική επιλογή θα γίνει με κριτήριο τη συμφερότερη προσφορά. Επιπλέον θα αξιολογηθούν η συναφής εμπειρία, το αξιόχρεο του ενδιαφερομένου και η πρόθεση χορηγιών του προσφέροντος προς το Παν/μιο Θεσσαλίας.”

  Εϊναι κατανοητό ότι αυτή την περίοδο “ἐσφίχθησαν τά ὀπίσθια”, όμως αυτό σίγουρα δεν αποτελεί δικαιολογία για ξεπούλημα αξιών ή δομών που υλοποιούν στόχους του πανεπιστημίου όπως: δημιουργία και μετάδοση γνώσης, σεβασμός στις ιδέες, στη διαφορετικότητα και στην ελεύθερη έκφραση, καλλιέργεια κριτικής σκέψης, δημιουργία πνεύματος γόνιμης συνεργασίας, προσπάθεια εντοπισμού και αφαίρεσης περιορισμών στην πλήρη συμμετοχή των μαθητών, έτσι ώστε να μπορούν να εξερευνήσουν τις δυνατότητες και τα ενδιαφέροντά τους και να αναπτύξουν την πλήρη πνευματική και ανθρώπινη δυναμική τους.

  Τι απόφοιτους περιμένουμε να βγούνε από ένα πανεπιστήμιο που αναιρεί τον εσωτερικό του κανονισμό και βάζει πρώτα το αμφίβολο και βραχυπρόθεσμο οικονομικό όφελος και μετά το κοινωνικό 'κεφάλαιο' και την επιθυμία για δημιουργία, έκφραση, πολιτισμό και ψυχαγωγία;