Για τη «διατάραξη της κοινής λογικής»

 

Στο διήμερο 21-22 Νοεμβρίου πολλές έννοιες τέθηκαν υπό εξέταση, άλλες πέρασαν με επιτυχία τη δοκιμασία αυτή, ενώ άλλες όχι.

Την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου δικάστηκε η μία εκ των δύο συλληφθέντων, που συμμετείχαν στην πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Παρά την πρόταση του εισαγγελέα για αθώωση λόγω αμφιβολιών, υπερίσχυσε η καταδικαστική απόφαση της προέδρου του δικαστηρίου, η οποία επέβαλε εξάμηνη φυλάκιση με αναστολή για διατάραξη «κοινής ειρήνης». Μια απόφαση, η οποία διατάραξε την «κοινή λογική» και απαξίωσε πλήρως την «αξιοπιστία και ανεξαρτησία» των δικαστικών θεσμών. Οι αντιφατικές μαρτυρίες των αστυνομικών, τις οποίες καταδίκασαν ακόμα και πανεπιστημιακοί καθηγητές με δελτίο τύπου τους, δεν μπόρεσαν να στηρίξουν τις όποιες κατηγορίες. Και παρά το πλήθος μαρτύρων υπεράσπισης, οι μαρτυρίες των οποίων όπως φάνηκε δεν έπαιξαν ρόλο στη διαδικασία, η απόφαση ήταν καταδικαστική. 

Την επόμενη μέρα ακολούθησε η απολογία του άλλου συλληφθέντα. Τα δεδομένα ήταν διαφορετικά. Οι κατηγορίες ήταν περισσότερες και η αντιμετώπιση της διαδικασίας από την πλευρά της αστυνομίας εντελώς διαφορετική. Ενώ την προηγούμενη μέρα η παρουσία της ήταν διακριτική στην είσοδο των δικαστηρίων, (εννοείται ότι καμία μέρα δεν επιτράπηκε η είσοδος στο κτίριο), εκείνη τη μέρα δόθηκε ένας άλλος χαρακτήρας. Διμοιρίες ΜΑΤ επέβαλαν την παραμονή του συγκεντρωμένου κόσμου στην απέναντι πλατεία και με την παρουσία τους έδιναν την εντύπωση ότι δικάζεται κάποιος κατά συρροή δολοφόνος. Η απόφαση τελικά μας εξέπληξε ευχάριστα, καθώς ο συλληφθέντας αφέθηκε ελεύθερος χωρίς περιοριστικούς όρους. Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζει θα εξεταστούν και θα αμφισβητηθούν κατά τη διάρκεια της δίκης, όταν αυτή πραγματοποιηθεί. Αυτό που δε δέχεται αμφισβήτηση είναι τα σημάδια της αστυνομικής βίας στο κεφάλι του, τα οποία του άφησαν σαν αναμνηστικό εννιά ράμματα από χτύπημα γκλομπ.

Αυτό λοιπόν που βλέπουμε να δοκιμάζεται καθημερινά και να αποτυγχάνει παταγωδώς είναι το κράτος και οι διάφορες μορφές εξουσίας του, οι οποίες υποτίθεται λειτουργούν προς όφελος της κοινωνίας. Μην έχοντας πλέον την πολυτέλεια να διατηρήσει άλλο το κοινωνικό του προσωπείο, στοχοποιεί και επιτίθεται απροκάλυπτα σε άτομα, χώρους, αλλά και ολόκληρα κομμάτια της κοινωνίας που τολμούν να αμφισβητούν το «status quo».

Αντίθετα, αυτό που δοκιμάστηκε με απόλυτη επιτυχία είναι η έμπρακτη αλληλεγγύη, καθώς οι συλληφθέντες στηρίχθηκαν με κάθε τρόπο από την πρώτη ως την τελευταία στιγμή. Αλληλεγγύη, η οποία είναι απαραίτητο συστατικό στο χτίσιμο μιας άλλης κοινωνίας πιο φιλόξενης για μας. Απαραίτητη ακόμη είναι η συμμετοχή του καθενός στη διαμόρφωση αυτής, καθώς και ο πλέον αδαής αντιλαμβάνεται τώρα πια τις καταστροφικές συνέπειες της ανάθεσης λήψης αποφάσεων, που αφορούν τη ζωή μας, σε τρίτους. Ο δρόμος αυτός δεν είναι εύκολος, έχει πολλή ανηφόρα, αλλά είναι αληθινός. Δεν είναι σαν τις τεχνητές λεωφόρους της ευμάρειας και του καταναλωτισμού που γκρεμίστηκαν με πάταγο, καθώς τα θεμέλιά τους ήταν χάρτινα. Η λύση δε θα βρεθεί με τα μνημόνια, αλλά μόνο με αγώνα.

 

ΡΑΔΙΟ ΠΑΡΑΣΙΤΑ

Υποβλήθηκε 10 Δεκ 2012