6ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Βόλου

Συζητησεις:

Παρασκευη 12/10                                                                     

Μετανάστες-πρόσφυγες: της γης οι κολασμένοι
Ομιλητές:
1) Γιάννα Κούρτοβικ, δικηγόρος
2) Μιχάλης Αφολιάνο μετανάστης 2ης γενιάς
3) Γιαννούς Μοχαμαντί, Αφγανός πρόσφυγας

Σάββατο 13/10

Φασισμός και κρίση
Ομιλητές:
1) Γιώργος Αλεξάτος, συγγραφέας
2) Σεραφείμ Σεφεριάδης, πανεπιστημιακός
3) μέλος της αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας ΕΛΜΕ Καλλιθέας-Μοσχάτου

------------------------
ακολουθεί το πολιτικό πλαίσιο του φεστιβάλ:

Αλληλεγγύη και αγώνας η απάντηση στην κρίση
όχι ο φασισμός και ο ρατσισμός

Δύσκολοι καιροί…
Όπου οι άρχοντες θέλουν να πουλήσουν τα πάντα, να ξεριζώσουν καθετί που θυμίζει κοινωνική δικαιοσύνη, όπου οι πλούσιοι δεν αρκούνται στην αύξηση των κερδών τους αλλά θέλουν να τα ασφαλίσουν με την επικράτηση της απόλυτης φτώχειας και απόγνωσης, όπου η απληστία των κυρίαρχων μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη θρασύτητά τους όταν παράλληλα σπρώχνουν στη φτώχεια, στην ανέχεια, στην απελπισία εκατοντάδες χιλιάδες και κάποιες χιλιάδες από αυτούς τελικά στην αυτοκτονία.

Επικίνδυνοι καιροί…
Γιατί η απελπισία δεν γίνεται οργή και η αγωνία δεν γίνεται μαζικός αγώνας, γιατί ο εθνικισμός τρέφεται από την κρίση, οι φασιστικές συμμορίες της Χρυσής Αυγής μαχαιρώνουν μετανάστες, αριστερούς και ομοφυλόφιλους, οι «από κάτω» τρομάζουν και διαλύονται, στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου, επειδή νιώθουν ξένοι στον ίδιο τους τον τόπο αγανακτούν με τους ξένους και όχι με αυτούς που προκαλούν την εξαθλίωση, τις εκατοντάδες αυτοκτονίες και την ξενιτιά, βρίζουν το σύστημα, αλλά υποτάσσονται στο κράτος και στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του.

Καιροί παράξενοι…
Όπου δίπλα στη βαρβαρότητα, την παθητικότητα και τον ατομικισμό ανθίζουν μοναδικά παραδείγματα συλλογικότητας και αξιοπρέπειας, με χαρακτηριστικότερα την απεργία διαρκείας 280 ημερών στη Χαλυβουργική, την μεγάλη διάρκειας απεργία στην ΚΟΝΤΙ και στην ΜΕΚ-ΒΕΚ στο Βόλο, την αντίσταση των φοιτητών, διοικητικών και αξιοπρεπών πανεπιστημιακών δασκάλων στην εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου που ξεπουλάει τα Πανεπιστήμια, την συνεχιζόμενη ανυπακοή των χιλιάδων «τζαμπατζήδων» του κινήματος «Δεν Πληρώνω», τις όλο και πιο μαζικές και συγκρουσιακές αντιστάσεις των κατοίκων της Χαλκιδικής και του Κιλκίς στις αδηφάγες ορέξεις των σύγχρονων χρυσοθήρων. Εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα ή χελιδόνια που προοιωνίζονται την άνοιξη;

Καιροί ελπιδοφόροι…
Αν ισχύει ότι το βαθύτερο σκοτάδι είναι ακριβώς πριν την αυγή, οι πρόσφατες φουσκωμένες πλατείες των «αγανακισμένων», οι τεράστιες διαδηλώσεις στις 28-29 Ιούνη 2011 και στις 12 Φλεβάρη 2012 αποτελούν την καλύτερη απόδειξη, γιατί περιγράφουν το απρόβλεπτο και το ανεπανάληπτο της κοινωνικής αφύπνισης, δράσης και αυτοοργάνωσης, αποκαλύπτουν ότι μπορεί οι εξουσίες να στηρίζονται σε στρατούς και θησαυροφυλάκια, αλλά, τελικά, το μεγαλύτερο όπλο τους είναι η κοινωνική ανοχή, που όταν μετατρέπεται σε αγώνα, αποδεικνύει ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός.

Και εμείς τι κάνουμε …
Στις μάχες που δίνουμε, και σε αυτές που πρέπει να δώσουμε, δεν γίνεται να περιμένουμε κάτι ούτε από αυτούς που θέλουν να χειραγωγήσουν το λαϊκό κίνημα, ούτε από αυτούς που «θέλουν» να σώσουν την κοινωνία στο όνομά της. Μαζικό κίνημα, αυτοοργάνωση, άρνηση ανάθεσης της δικής μας ευθύνης σε άλλους, αλληλεγγύη, χειραφέτηση, ανατροπή!

Το 6ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Βόλου ευελπιστεί να προσθέσει ένα λιθαράκι στο ανάχωμα που χτίζει η κοινωνία απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχτείτε. Υποταχτήκαμε και βρήκαμε τη στάχτη…
Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν εγκαταλείψετε τη ζωή σας. Εγκαταλείψαμε τη ζωή μας και βρήκαμε τη στάχτη...
Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας, τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα…»
Γ. Σεφέρης