Ενάντια στην αστυνομοκρατία και την καύση σκουπιδιών

Τα στάχυα στο χωράφι

Μαζική πορεία συλλογικοτήτων κατά της καύσης σκουπιδιών πραγματοποιήθηκε στο κέντρο του Βόλου με τη συμμετοχή πολιτικών οργανώσεων και περίπου 800 ατόμων.

Ελπιδοφόρο μήνυμα η παρουσία νεολαίας, της νέας γενιάς που την καθυβρίζουν ως απολιτίκ και υποταγμένη στην θαλπωρή ενός κόσμου που όλοι ξεχνούν ότι έχει πάψει να υπάρχει.

Οι διαδηλωτές διέσχισαν το κέντρο της πόλης με τρεις σταθμούς, τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ που αδειοδότησε με 200.000 τόνους σκουπίδια την Lafarge, το δημαρχείο Βόλου που ο Μπέος προικοδοτεί την πόλη με ένα εργοστάσιο παραγωγής σκουπιδιών για καύση από το εργοστάσιο της ΑΓΕΤ και τα γραφεία της ΝΔ, “ευαίσθητης” για περιβαλλοντικά ζητήματα όπως φάνηκε και από το περίφημο νομοσχέδιο για το περιβάλλον που ισοπεδώνει τα πάντα χάριν της… ανάπτυξης.

Παρά τον ειρηνικό χαρακτήρα της πορείας, όπως και της πορείας στην ΑΓΕΤ στις 13 Ιούνη που κατεστάλη βίαια από την αστυνομία, η αστυνομική Διεύθυνση Μαγνησίας κινητοποίησε ένα μεγάλο αριθμό δυνάμεων, εισαγόμενων ΜΑΤ και πάνοπλων ΟΠΚΕ (Ομάδες Πρόληψης και Καταστολής Εγκλήματος), προφανώς για να καταδείξει ότι στις πορείες και τις διαδηλώσεις συντελούνται… εγκλήματα.

Ασφαλώς σε αυτό έχουν δίκιο, όχι φυσικά για τους λόγους που ισχυρίζονται. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο έγκλημα για το αστικό κράτος από το να αντιπαρατίθεσαι με μια πολυεθνική, να ζητάς να φύγει από την πόλη (όπως προβλέπεται από το Γενικό Πολεοδομικό κανονισμό της Πόλης) και να κατηγορείς την αστυνομία ως ιδιωτική security της εταιρείας.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο έγκλημα από το να ξεσκεπάζεις την κοινότητα συμφερόντων δημάρχου, Περιφερειάρχη, βουλευτών, κυβερνήσεων με τα αγαπημένα παιδιά του ιδιωτικού κεφαλαίου που επιθυμούν να κάνουν business as usal.

Για τέτοια “εγκλήματα” είμαστε περήφανοι.

Η πόλη τέθηκε σε κατάσταση πολιορκίας και το σύνθημα “σε κάθε γωνία, υπάρχει αστυνομία” θα μπορούσε να είναι περιττό. Ο στόχος παραμένει προφανής, ο μαζικός εκφοβισμός. Η πορεία όμως διέσχισε την πόλη χωρίς ίχνος φόβου για τις διμοιρίες που ακολουθούσαν σε απόσταση εκατό μέτρων.

Το μη προφανές όμως είναι ο φόβος της άρχουσας τάξης μπροστά σε νέα επεισόδια της ταξικής πάλης που θα ενώσει κινήματα, αγωνίες, φτώχεια, με το μαζικό κύμα ανεργίας που έχει ήδη αρχίσει να καταγράφεται σε εκπληκτικούς ρυθμούς.

Ασφαλώς οι πάνοπλοι αστυνομικοί δεν γνωρίζουν το στίχο “η Ελλάδα που αντιστέκεται η Ελλάδα που επιμένει κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει” γεγονός που επιβεβαιώνεται σε τοπική κλίμακα στο Βόλο από την εφαρμογή του “Νόμου και της Τάξης” αλλά και το χουντικής έμπνευσης νομοσχέδιο για την απαγόρευση συγκεντρώσεων, διαδηλώσεων, αυθόρμητων διαμαρτυριών. Τι φοβάται η άρχουσα τάξη αν όχι μια γενικευμένη κοινωνική αναταραχή;

Αυτός είναι ο λόγος για τον διακαή πόθο να κατηγορήσει αγωνιστές, γνωστούς με ονοματεπώνυμο και διεύθυνση, να τους εμπλέξει σε δικαστικές διώξεις κι ακόμα καλύτερα αν μπορέσει να τους τυλίξει με καμιά σοβαρή κατηγορία που επιφέρει ποινές δυσβάστακτες.

Η μέθοδος είναι τόσο παλιά όσο και η αρχαία Ελλάδα για την οποία υπερηφανεύονται όλοι.

“Στις «Ιστορίες» του, ο Ηρόδοτος αφηγείται ένα διάσημο ανέκδοτο, στο οποίο ο Περίανδρος έστειλε στο Θρασύβουλο έναν απεσταλμένο αναζητώντας συμβουλές για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να κυβερνήσει. Ο Θρασύβουλος, αντί να δώσει κάποια απάντηση, πήρε μαζί του τον απεσταλμένο και τον οδήγησε σε ένα χωράφι με στάχυα. Εκεί, μπροστά στα απορημένα μάτια του άνδρα αυτού, άρχισε να κόβει τα ψηλότερα κοτσάνια με ένα ραβδί. Το μήνυμα, το οποίο ορθώς ερμήνευσε ο Περίανδρος, ήταν πως ο φρόνιμος ηγέτης φροντίζει να προλαμβάνει τους κινδύνους που απειλούν την εξουσία του, απομακρύνοντας νωρίς από τα πράγματα εκείνους που ήταν αρκετά δυνατοί να διεκδικήσουν την εξουσία του.”

“Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη (6.54) για τους τυράννους Πεισιστρατίδες: “(Οι τύραννοι) φρόντιζαν μόνο να καταλαμβάνουν τα ανώτατα αξιώματα μέλη της οικογένειάς τους, αλλά κατά τα άλλα η πόλη διοικούνταν σύμφωνα με τους παλαιούς νόμους”. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη (Πολιτικά): “Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφ’ ενός για να συντηρείται με τα χρήματά τους η φρουρά του καθεστώτος, και αφ’ ετέρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές. Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά…”.

Όπως είναι γνωστό η τυραννία αντικαταστάθηκε από τη δημοκρατία και η σημερινή αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι η πιο αποτελεσματική τυραννία.

Οι γόρδιοι δεσμοί των ταξικών κοινωνιών λύνονται μόνο το σπαθί της κοινωνικής επανάστασης κι αυτός είναι ο μόνιμος φόβος των κυρίαρχων τάξεων. Οι προετοιμασίες του αστικού κράτους, οι χουντικοί νόμοι, η καταστολή δείχνουν ότι η ώρα της κρίσης πλησιάζει ξανά.

Όπου ανάβει πλέον μια μικρή αγωνιστική φωτιά, όπου προωθείται ένα αίτημα ρήξης με τον καπιταλισμό είναι τόσο πιο ενοχλητικό και επικίνδυνο όσο τα στάχυα που εξέχουν σε ένα χωράφι που είναι τα πιο καρπερά.

4 Ιούλη 2020

του Γιάννη Πευκιώτη