Franz Neumann - Άγχος και πολιτική

[...] είναι δυνατόν τα κοινωνικά υποκείμενα να λάβουν ελεύθερα πολιτικές αποφάσεις, δηλαδή αποφάσεις που δεν θα χειραγωγούνται από φοβικά σύνδρομα; [...]

[...] Τα εξωτερικά εμπόδια όταν γίνονται ανυπέρβλητα παγιώνονται στην ανελευθερία, η οποία ενδοβάλλεται στο εκάστοτε υποκείμενο ως αδυναμία και φόβος. [...]

[...] το απελευθερωτικό νόημα της αμφισβήτησης του νόμου προκύπτει από την κατανόηση του γεγονότος ότι ο νόμος συναρτάται με σχέσεις ισχύος και επιμέρους συμφέροντα, τα οποία καθολικεύονται. [...]

[...] ο πολιτισμός δεν θα χρειαζόταν να αντλεί ενέργεια από την απωθημένη σεξουαλικότητα [...]

[...] Το συγκολλητικό υλικό που κρατάει τη μάζα ενωμένη και τη δένει με τον ηγέτη είναι λοιπόν ένα σύνολο απωθημένων ενστίκτων. Κατ' αυτό τον τρόπο, πιστεύω, εγκαθιδρύεται η λογική σχέση ανάμεσα στην αλλοτρίωση και τη μαζική συμπεριφορά. [...]

[...] πως θα ενοποιούνταν ο λαός υπερβαίνοντας όλες τις ταξικές, κομματικές και θρησκευτικές διαφορές; [...]

[...] Δημιουργεί δυνητικό άγχος το οποίο ο μαζικός άνθρωπος προσπαθεί να υπερνικήσει παραιτούμενος από το Εγώ. Αυτή η συγκινησιακή ταύτιση με τον ηγέτη διευκολύνεται από την ψευδή αντίληψη της πραγματικότητας [...]

[...] η αρχή του ανταγωνισμού κυριαρχεί όχι μόνο στη σφαίρα της οικονομίας αλλά σε όλες τις κοινωνικές σχέσεις. [...]

[...] Μόλις ανέλθει στην εξουσία έρχεται αντιμέτωπο με την ανάγκη να θεσμοποιήσει το άγχος ως ένα μέσο για να εμποδίσει την εξάλλειψη της συγκινησιακής βάσης του από τη γραφειοκρατική του διάρθρωση. [...]