Τζαίησον Ξενάκης - Χίππηδες και Κυνικοί

[...] Ο χιππισμός είναι η πιο πρόσφατη αναλαμπή του Κυνισμού. Και οι δυο κοροϊδεύουν τον ανταγωνισμό, τη σταδιοδρομία, τα χρήματα και τη συσσώρευσή τους, τον καταναλωτισμό, την απληστία, την ασφυκτική "αξιοπρέπεια", τις συμβατικότητες, την εξάρτησή μας από τη γνώμη των άλλων, τον πουριτανισμό, τις φυλετικές διακρίσεις, τον εθνικισμό, τον ιμπεριαλισμό, την αντρική "ανωτερώτητα". [...]

[...] Τόνιζε με έμφαση την απελευθέρωση απ' τις έμμονες ιδέες, ακόμα κι απ' την έμμονη ιδέα της απόλαυσης. [...]

[...] είναι μια δόμηση του εαυτού μας (ένας περιορισμένος εαυτός) που στηρίζεται στην πλήρη εξάλειψη της ανασφάλειας και στην ελευθερία - ελευθερία από την εγωεξάρτηση, ελευθερία απ' το φόβο της απώλειας της περιουσίας μου ή της κοινωνικής μου θέσης, αφού ό,τι κυρίως κατέχω (ή είμαι ή ταυτίζομαι) είναι μια στάση. [...]

[...] Ένας πιο πλατύς όρος από την "ερωτική πράξη" είναι το "ερωτικό παιχνίδι". Και πιο υγιεινό συν τοις άλλοις. Γιατί αν έχει κανείς μανία ειδικά με το κρεβάτωμα - "τον γενετήσιο έρωτα", κατά τον φροϋδικό μύθο περί των διαδοχικών επιθυμιών: στοματικής, πρωκτικής και γενετήσιας - ή, ακόμα, ειδικά με τον οργασμό, ο έρωτας γίνεται άγχος (ένας αγώνας δρόμου), και το πήδημα και ο οργασμός, διαστροφή. [...]

[...] Είναι παράλογο και σκληρό να καταδικάζονται η αυτοκτονία και η ευθανασία, ενώ την ίδια ώρα εξυμνείται η νεότητα (όλοι είναι νικημένοι εδώ, εκτός απ' αυτούς που πεθαίνουν νέοι), και οι ηλικιωμένοι να αισθάνονται άχρηστοι· ένα αίσθημα που γίνεται πιο έντονο στις ανταγωνιστικές κοινωνίες ή σ' αυτές που βασίζονται στην επιτυχία. [...]

[...] Με το να κατατάξουν εσένα κάπου, νιώθουν αυτοί πιο ασφαλείς· ή, ίσως, να θέλουν να σ' εξουδετερώσουν, να σε κατακτήσουν και να κυριαρχήσουν πάνω σου, κι όχι να σε γνωρίζουν [...]

[...] η λογική ανάλυση έχει την τάση να διαλύει ψευδαισθήσεις και να εκθέτει αυταπάτες [...]

[...] Το υπερφυσικό "πιστεύω" είναι η αυταπάτη του να έχει κανείς ένα "πιστεύω". [...]

[...] Η μάθηση με προγραμματισμό μπορεί να βοηθήσει, όταν οι στόχοι είναι πολύπλοκοι και δύσκολοι, παρ' όλο που θα μπορούσε κανείς να χρησιμοποιήσει αυτή τη μέθοδο και για να γίνει π.χ. αλκοολικός. [...]

[...] Η άρνηση των κανόνων είναι συνήθως διαβαθμισμένη (άλλοι παρατάνε παιχνίδια και ρόλους περισσότερο ή λιγότερο) και σχετική (παρατάς αυτό, εκείνο ή το άλλο παιχνίδι, αλλά αν δεν ξεφεύγεις τελείως διατηρείς κάποιους ρόλους). [...]

[...] η άποψη του "νοήματος των ονομάτων" θα μπορούσε να οφείλεται στη λανθασμένη επίδραση που έχει η (συνηθισμένη) χρήση του "σημαίνει" στους υποστηρικτές της. [...]