Raul Vaneigem - Βασικές κοινοτοπίες

[...] Εκείνοι που μιλάνε για επανάσταση και ταξική πάλη δίχως ν' αναφέρονται ρητά στην καθημερινή ζωή, δίχως να καταλαβαίνουν τι είναι ανατρεπτικό στον έρωτα και τι είναι θετικό στην άρνηση των περιορισμών, αυτοί οι άνθρωποι έχουν ένα πτώμα στο στόμα τους. [...]

[...] η κοινωνικά συγκροτημένη οικονομική επιβίωση ανάγει σε αξίωμα την ύπαρξη ορίων, περιορισμών, αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων. [...]

[...] ενώ η ανάγκη της εξασφάλισης της υλικής τους ύπαρξης τους υποχρεώνει να συνεργάζονται παρά τη θέλησή τους στον ίδιο τους τον αποκλεισμό, να τον παράγουν και να επιβιώνουν πάνω στη βάση της αδυνατότητας να ζήσουν. [...]

[...] μια τέτοια μορφή κάνει την ιδιοποίηση ένα δικαίωμα αναγνωρισμένο σε όλους και από το οποίο ο καθένας έχει αποκλειστεί, ένα δικαίωμα στο οποίο αποκτάς πρόσβαση μόνο στο μέτρο που το απαρνείσαι. [...]

[...] τα στοιχεία ενάντια στα οποία προσδιοριζόμαστε κατά προτεραιότητα εξακολουθούν να είναι: η οργάνωση της φαινομενικότητας σε θέαμα όπου ο καθένας αρνείται τον εαυτό του· ο διαχωρισμός που αποτελεί το θεμέλιο της ιδιωτικής ζωής, εφόσον αυτή είναι ο χώρος όπου ο αντικειμενικός διαχωρισμός μεταξύ κατόχων και απαλλοτριωμένων βιώνεται και αντανακλάται σ' όλα τα επίπεδα· και η θυσία. [...]

[...] Ζητιέται η γνώμη όλων για κάθε λεπτομέρια προκειμένου να τους αφειρεθεί ακόμα αποτελεσματικότερα η δυνατότητα να έχουν μια γνώμη για την ολότητα. [...]

[...] η ιδιωτική ζωή καταλήγει να ορίζεται ως αυτό που στερείται θεάματος, αφού το να ξεφεύγει κανείς από τις θεαματικές κατηγορίες και τους ρόλους γίνεται αντιληπτό σαν μια πρόσθετη στέρηση, σαν μια καχεξία την οποία η εξουσία χρησιμοποιεί σαν πρόσχημα για να υποβιβάσει την καθημερινή ζωή σε ασήμαντες χειρονομίες [...]