Yves Le Manach - Ο Κήπος

[...] Το αίσθημα αυτό δεν είναι μόνο μια ενθύμηση εντυπώσεων. Είναι η εύθραυστη εκδήλωση μιας διάστασης της ζωής, στην οποία συνήθως αρνούμαστε να εισέλθουμε. [...]

[...] Είναι ένα αίσθημα που ανήκει στο παρόν. Η εντύπωση πως αυτό το αίσθημα ανήκει στο παρελθόν, δεν είναι παρά μια πλάνη της φαντασίας. [...]

[...] είναι μάταιο να ελπίζει κανείς ότι τα στελέχη και οι εργάτες αφήνουν πίσω τους την κατάστασή τους μόλις περάσουν την πόρτα του εργοστασίου. Το δημοκρατικό σύστημά μας δεν είναι τόσο τέλειο ώστε ν' αποσυνδέει τη στάση μας μέσα στο εργοστάσιο από τη στάση μας μέσα στην "κοινωνία των πολιτών". Γι' αυτό και νιώθουμε δυσφορία ο ένας για τον άλλον. [...]

[...] Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα βρέθηκα πρόσωπο με πρόσωπο μ' ένα από τα μυστικά της οικονομίας: το μυστικό της κυριαρχίας και της υποταγής. [...]

[...] Ωστόσο υπάρχει μια κοινωνική κατηγορία που όλοι αναγνωρίζουν σε πόσο εύθραυστη κατάσταση βρίσκεται (ειδεμή δεν θα συναντιόμασταν στην Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου για να μιλήσουμε για τα οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα), αλλά κανείς δεν λέει αν αυτή η κοινωνική κατηγορία έχει συγκρουσιακές σχέσεις με τη Γλώσσα. [...]

[...] Ο τρόπος με τον οποίον οργανωνόμαστε, αποκαλύπτει την ποιότητα της σχέσης μας με τον κόσμο. [...]

[...] ΑΝ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ τον τρόπο με τον οποίο είμαστε μαζί, αυτό συμβαίνει επειδή αυτός ο τρόπος θεωρείται πάντοτε σαν ένα δευτερεύον στοιχείο της συζήτησης. [...]

[...] Κάθε υπάρχουσα ισορροπία αμφισβητείται κάθε φορά που κάποιοι άγνωστοι άνθρωποι προσπαθούν να ζήσουν αλλιώς. [...]

[...] Αρχίζουμε να υπάρχουμε όταν, αντί να μας διαιρεί αυτό που μας είναι ξένο, το διαιρούμε εμείς. [...]

[...] η κατασκευή εξαρτημένων αντανακλαστικών και εξαρτημένης συμπεριφοράς, που είναι αναγκαία ώστε να παράγονται άνθρωποι ικανοί για να ανταποκρίνονται σ' αυτό τον τρόπο παραγωγής [...]

[...] ερευνούσε την ύπαρξη των "Κρατικών Ιδεολογικών Μηχανισμών (Κ.Ι.Μ.)", που είχαν ως λειτουργία, πέρα από τη "δημοκρατία", να καθυποτάσσουν τους πολίτες προγραμματίζοντας τις επιθυμίες τους. [...]

[...] Τώρα πια απολαμβάνω το εύθραυστο προνόμιο της ανεργίας. Καθώς είμαι διαθέσιμος και φτωχός (συνθήκες ιδανικές για ν' ασκήσει κανείς τη δημιουργικότητά του) [...]