Edwin Abbott - Η Επιπεδοχώρα (FlatLand)

[...] Λες ότι έχω ύψος. Μέτρησε πόσο ψηλός είμαι και θα σε πιστέψω. [...]

[...] Όλα τα σφάλματα και τις ελλείψεις, απ' το πιο ασήμαντο παράπτωμα μέχρι το πιο στυγερό έγκλημα, ο Παντόκυκλος τα απέδιδε στην έλλειψη απόλυτης Κανονικότητας του σώματος, που αν δεν οφείλεται σε εκ γενετής ανωμαλία, η αιτία της θα πρέπει ν' αναζητηθεί σε κάποια σύγκρουση μέσα στο πλήθος, στην έλλειψη άσκησης ή την υπερβολική άσκηση ή ακόμα και σε κάποια αιφνίδια αλλαγή της θερμοκρασίας που προκάλεσε τη συρρίκνωση ή την επέκταση ενός ευαίσθητου τμήματος του σκελετού. [...]

[...] Παρατήρησε εκείνο το δυστυχισμένο πλάσμα. Αυτό το Σημείο είναι ένα Ον όπως κι εμείς, αλλά είναι περιορισμένο στην Άβυσσο που δεν έχει Διαστάσεις. Ο Κόσμος του, το Σύμπαν του, είναι αυτό το ίδιο. Δεν μπορεί ν' αντηληφθεί τίποτε άλλο εκτός απ' τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν γνωρίζει ούτε το Μήκος ούτε το Πλάτος ούτε το Ύψος, αφού δεν έχει καμιά σχετική εμπειρία. Δεν γνωρίζει ούτε καν τον αριθμό 2, ούτε μπορεί να σκεφτεί την έννοια της Πολλαπλότητας. [...]

[...] Δεν είχε ίχνος γωνίας, δεν είχε την παραμικρή ανωμαλία, την παραμικρή ανομοιομορφία. Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα συναντήσει έναν τόσο τέλειο Κύκλο. [...]

[...] Τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει το χείμαρρο των εκστατικών μου προσδοκιών. Ίσως ήταν δικό μου το φταίξιμο αλλά είχα μεθύσει από την Αλήθεια στην οποία είχα μυηθεί. [...]